எத்தனை சடலம் சுமப்பீர் ராமரே?

உமக்கொரு கோயிலென்று

ஊரை ஏமாற்றி

ஆட்சியை அபகரித்த

பொய்யர்  கூட்டம்

உம் பெயரை

சொல்லச் சொல்லி

கட்டி வைத்து அடிக்கிறது,

உயிரோடு கொளுத்துகிறது.

“இன்று போய் நாளை வா”

என எதிரிக்கும்  இரங்குபவனாய்

எங்கள் மொழிக் கவிஞன்

கம்பன் வடித்த

 வரிகளை படித்திருந்தால்

இதயத்தில் இரக்கம் சுரந்திருக்கும்!

தவம் செய்த சம்புகனின்

தலை கொய்த காதையையும்

நிறை வயிற்று மனைவியை

கானகம் துரத்திய களங்கத்தையும்

உதாரணமாய்

உயர்த்திப் பிடித்தால்

அங்கே அன்பிற்கிடமேது?

அமைதிக்கும்தான் இடமேது?

நாற்காலிக் கனவோடு

ஒப்புக்காய் உன் பெயரை

நாவில் மட்டும் உச்சரிக்கும்

மனிதம் மறந்த கூட்டம்

இன்னும் ஐந்தாண்டுகளில்

கொத்து கொத்தாய்

கொன்று போடும்.

மணி முடி துறந்ததாய்

சொல்லப்படும் உன் மடிதான்

இனி சடலங்களின் தாய் மடி

எத்தனைதான்  சுமப்பீரோ?

எத்தனை நாள் சுமப்பீரோ?

(தோழர் ரவி பாலேட் அவர்களின் ஓவியத்தால் தூண்டப்பட்டு எழுதிய கவிதை)