எம்.எஸ் மீதான பாசமல்ல,கிருஷ்ணா மீதான வன்மமே

 

 

                                          

நூல் அறிமுகம்

 

நூல்                                                    : எம்.எஸ். காற்றினிலே கரைந்த துயர்

ஆசிரியர்                                         : டி.எம்.கிருஷ்ணா

தமிழில்                                             : அரவிந்தன்

வெளியீடு                                        : காலச்சுவடு பப்ளிகேஷன்ஸ்,

                                                               நாகர்கோயில்

விலை                                                 ரூபாய் 50.00

 

மியூசிக் அகாடமி கடந்த ஆண்டு சங்கீத கலாநிதி விருதை இசைக் கலைஞர் திரு டி.எம்.கிருஷ்ணாவிற்கு அறிவித்த போது அதற்கு எதிராக சிலர் அறிக்கைகள் வெளியிட்டனர்,  நீதிமன்றத்துக்குக் கூட ஒருவர் சென்றார். கர்னாடக இசை மேதை திருமதி எம்.எஸ்.சுப்புலட்சுமியை ஒரு கட்டுரையில் இழிவு படுத்தி விட்டார் என்பது எதிர்ப்புக்கான காரணங்களில் ஒன்றாக சொல்லப்பட்டது.

 

அந்த கட்டுரையின் தமிழாக்கம்தான் இந்த நூல். அந்த நூலை முழுமையாக படிக்கும் போதுதான் எப்படிப்பட்டதொரு பொய்ப் பிரச்சாரம் நடந்துள்ளது என்பதை உணர முடியும்.

 

இந்த நூலின் தொடக்கமே டி.எம்.கிருஷ்ணா, தன் குருவான செம்மங்குடி சீனிவாச அய்யரோடு ஒரு தியாகராஜர் கீர்த்தனையை கற்றுக் கொள்கையில் அங்கே வருகிற எம்.எஸ்.சுப்புலட்சுமியும் அவர்களோடு இணைந்து பாடிய நெகிழ்ச்சியான அனுபவத்துடனேதான் அமைந்துள்ளது. “நாட்டின் மகத்தான இரு இசைக் கலைஞர்களோடு இணைந்து நான் பாடிக் கொண்டிருந்த அந்த மதியப் பொழுதை எந்நாளும் என்னால் மறக்க இயலாது. இது தூய்மையான, உண்மையான உயிர்த்துடிப்பு கொண்ட உத்வேகமூட்டும் நினைவு” என்று விவரிக்கிறார் அவர்.

 

பொலிவியாவில் மலையேற்றத்துக்கு சென்ற போது 16,000 அடி உயரத்தில் கூடாரத்தில் நீண்ட இரவுகளில் துணையாய் இருந்ததும் எம்.எஸ் ஸின் பாடல்களே என்று கூறும் டி.எம்.கிருஷ்ணாவா அவரை இழிவு படுத்தினார்? அப்படி என்ன நூலில் எழுதப்பட்டுள்ளது?

 

திருமதி எம்.எஸ் அவர்களின் துவக்க கால வாழ்க்கையைப் பற்றியும் அப்போதே அவர் இசையில் உச்சத்தை தொடுவார் என்பதற்கான அடையாளம் இருந்ததாக விவரிக்கிற அவர், பின்பு தன் அன்னையோடு முரண்பட்டு ஆனந்த விகடன் பிரிவு மேலாளர் திரு சதாசிவம் வீட்டில் தஞ்சமடைந்ததையும் சதாசிவம் எம்.எஸ் ஸை இரண்டாம் திருமணம் செய்து கொண்டதையும் எழுதுகிறார்.

 

அதன் பின்பு எம்.எஸ் அவர்களின் இசை வாழ்வு உட்பட ஒட்டு மொத்த வாழ்க்கையும் சதாசிவம் அவர்களால் கட்டமைக்கப்பட்டது என்பதை நூல் விவரிக்கிறது. எந்த கச்சேரியில் எந்த பாடலை எத்தனை நேரம் பாட வேண்டும், எந்த புடவை அணிய வேண்டும் உட்பட எல்லாவற்றையும் சதாசிவமே முடிவு செய்வார் என்பதையும் சில சமயங்களில் கச்சேரியில் பாடிக் கொண்டிருக்கையில் கூட அந்த கீர்த்தனையை நிறுத்தி விட்டு, அவசரமாக புறப்படப்போகும் வி.ஐ.பி பார்வையாளருக்காக பஜன் பாடலை பாட வைப்பார் என்பதையும் நூலில் பதிவு செய்துள்ளார்.  அதே போல அதிகமான கை தட்டல்கள் கிடைக்கும் என்பதற்காக ஒவ்வொரு கச்சேரியிலும் சங்கராபரணம் ராகத்தையே பிரதான பாடலாக பாட வைப்பார் என்பதையும் மற்ற பல ராகங்களையும் அவர் மிகச்சிறப்பாக பாடுவார் என்றாலும் அதற்கான வாய்ப்பு அவருக்கும் ரசிகர்களுக்கும் மறுக்கப்பட்டது என்பதையும் குறிப்பிட்டுள்ளார். இது புதிதான செய்தி அல்ல, கர்னாடக இசை ரசிகர்கள் அறிந்ததுதான்.

 

துளசிதாசர், கபீர், குருநானக் ஆகியோரின் பாடல்கள், ரபீந்திர சங்கீத், மீரா பஜன் என பலவகை இசைகளை தீவிரமாக கற்றுக் கொண்டதன் விளைவாக பாடலை இயற்றியவர், அதன் தன்மை, நோக்கம் ஆகியவற்றுக்காக தன்னுடைய ஆளுமையின் ஒரு பகுதியை விட்டுக் கொடுக்க வேண்டியிருந்தது என்று குறிப்பிடும் ஆசிரியர் பல வகை இசைகளை அவர் பாடினாலும் ஒரு வகை இசையின் சாயல் இன்னொரு சாயலில் கொஞ்சமும் இருக்காது என்று சொல்லி இது கண்டுகொள்ளப்படாத அபார சாதனை என்றும் பாராட்டுகிறார்.

 

அதே போல  கச்சேரிகளில்  துக்கடா என்றழைக்கப்படும் பாடல்களுக்கு முக்கியத்துவம் கிடைக்க எம்.எஸ் தான் காரணம் என்று சொல்கிற கிருஷ்ணாஅவர் அழகாக பாடும் துக்கடாக்களின் சமய ரீதியிலான அம்சத்தில் கவனம் செலுத்தும் ரசிகர்கள் எம்.எஸ் அவர்களின் இசை ஞானத்தை பொருட்படுத்தவில்லை என்று குறிப்பிடுகிறார். இன்றளவும் மிகப் பெரிய வெற்றியாகக் கருதப்படும் “வெங்கடேச சுப்ரபாதம்” பாடியது அவர் இசை வாழ்வில் பெரிய வீழ்ச்சியை அளித்தது என்றும் அவரது இசையை ரசிகர் தெய்வீக இசை என்ற வட்டத்துக்குள் அடைக்கப்பட்டு விட்டார் என்றும் குறிப்பிடுகிறார்.

 

இந்த நூலில் அவர் வைக்கிற விமர்சனம் என்பது பக்க வாத்தியங்களுடன் செய்கிற பயிற்சி என்பது பிழையற்ற கச்சேரி என்ற வடிவத்தை கொடுத்தாலும் படைப்பூக்கம் குறைந்து போய் விடுகிறது என்பதுதான். அது அவர் இசைத்திறனை சிறுமைப் படுத்துகிறது இதனைக்கூட  இசைக்கலைஞர் அல்லாத ஒருவர், அவர் கணவராக இருந்தாலும் கட்டுப்படுத்துவது ஏற்றுக் கொள்ள முடியாதது என்று ஆதங்கத்தைத்தான் வெளிப்படுத்துகிறார்.

 

எம்.எஸ் ஸிற்குள் ஒரு சோகம் குடி கொண்டிருந்தது என்றும் அவர் இசை வாழ்வின் மீது செலுத்தப்பட்ட கட்டுப்பாடுகளால் அந்த சோகம் உருவாகியிருக்கலாம் என்று கணிக்கிற கிருஷ்ணா கர்னாடக இசை உலகில் தனக்கான அங்கீகாரம் அவரது ப்ஜனைகள், துக்கடாக்கள் ஆகியவற்றுக்காக கிடைத்தது போல கர்னாடக இசை வடிவங்களான கீர்த்தனை, வர்ணம், தில்லானா போன்றவைக்காக கிடைக்கவில்லை என்ற ஆதங்கம் எப்போதுமே அவருக்கு இருந்தது என்பதையும் பதிவு செய்கிறார்.

 

நூலின் இறுதிப் பத்தியில் கிருஷ்ணா நிறைவாக சொல்வது மிக முக்ககியம்.

 

“எம்.எஸ் மன உறுதி மிக்கவர், வலிமையானவர், கவனக்குவிப்பும் அர்ப்பணிப்பும், துணிச்சலும் கொண்டவர்,  உள் முகமானவர், வெள்ளை உள்ளம் கொண்டவர்,  மென்மையானவர், கர்னாடக இசை உலகம் அவர் இசையை   எளிமைப்படுத்தி தெய்வீக இசை, சாதாரண இசை என்னும் இரண்டு வகைமைக்குள் அடக்கி விட்டது. அவரது இசை இந்த இரண்டு அம்சங்களையும் கொண்டிருந்ததுடன் இவை இரண்டுக்கும் இடையிலும் இருந்தது. அவரும் அவரின் இசையும் நம்மை எப்போதும் வசீகரிக்க தவறுவதில்லை. உண்மையான எம்.எஸ் எங்கே இருக்கிறார் என்னும் பதிலளிக்கப்படாத கேள்வியை அவரும் அவர் இசையும் என்றுமே எழுப்பிக் கொண்டுதான் இருப்பார்கள்”

 

மறைந்த இசை மேதை பற்றி தற்கால இசை மேதை தன் மனதில் உள்ளவற்றை வெளிப்படையாக எழுதியுள்ளார். அதனை முழுமையாக படிக்காதவர்கள் மட்டுமே டி.எம்.கிருஷ்ணா, திருமதி எம்.எஸ்.சுப்புலட்சியை இழிவு படுத்தி விட்டார் என்று கூக்குரல் எழுப்புவார்கள். படித்தும் சிலர் சர்ச்சையில் ஈடுபட்டால் அவர்கள் மனதில் கிருஷ்ணா மீது வன்மம் நிரம்பியிருக்கிறது என்றுதான் அர்த்தம்.

 

(எங்கள் கோட்ட இதழ் சங்கச்சுடருக்காக எழுதியது)

 

 

சங்கிகள் மட்டுமல்ல அதிமுகவினரும் கூட . . .

 

சங்கிகள் மூடர்கள் என்பது அனைவரும் அறிந்ததுதான். அதிமுக உறுப்பினர்கள் கூட அப்படித்தான் இருந்திருக்கின்றனர் என்பதை பழைய பதிவு ஒன்று சொன்னது.

ஒரு தகவலை சரி பார்க்க பழைய பதிவுகளை பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். அப்போது கண்ணில் பட்ட பழைய பதிவு கீழே உள்ளது.

பதிவுக்கு செல்வதற்கு முன்பாக ஒரு சின்ன ஃப்ளாஷ்பேக்.

காங்கிரஸ் ஆட்சியில் சச்சின் டெண்டுல்கருக்கு பாரத ரத்னா விருது கொடுத்தார்கள். அவருக்கு அந்த விருது அவசியமில்லை என்று ஒரு நீண்ட, நெடிய பதிவு ஒன்றை எழுதினேன். அதிகமான பின்னூட்டங்கள், ஆனால் அனைத்தும் நாகரீகமாக வந்த பதிவு அது.

சச்சின் டெண்டுல்கருக்கு பாரத ரத்னா அவசியமில்லை - சுட்டெரிக்கும் உண்மைகள்  என்ற அந்த பதிவை இணைப்பின் மூலம் அதனை படித்து விடுங்கள்.

 அந்த பதிவை குமுதம் ரிப்போர்ட்டர் இதழில் மூன்று பக்கத்திற்கு வெளியிட்டார்கள். அதற்கு வந்த வாசகர் கடிதம்தான் அதிமுகவினர் பற்றிய மதிப்பீட்டிற்குக் காரணம்.

 

Friday, November 29, 2013

எம்.ஜி.ஆர் "பாரத ரத்னா" வை திருப்பி அனுப்பினாரா? சொர்க்கத்திலிருந்தா? 

 

சச்சினுக்கு பாரத ரத்னா அவசியமில்லை என்று நான் எழுதியிருந்தது     கடந்த வெள்ளியன்று வெளியான குமுதம் ரிப்போர்ட்டர் இதழில்
பிரசுரமாகி இருந்தது. அக்கட்டுரைக்கான வாசகர் கடிதங்கள் இன்று
வெளியான குமுதம் ரிப்போர்ட்டர்  இதழில் பிரசுரமாகியுள்ளது.

மொத்தம் ஏழு கடிதங்கள். அதிலே நான்கு கடிதங்கள் எனது கருத்திற்கு
ஆதரவாகவும் மூன்று கடிதங்கள் மாற்றுக் கருத்துக்களோடும் 
வெளியாகியுள்ளது. 

பொது வெளியில் எழுதும் போது விமர்சனங்கள் கண்டிப்பாக வரும்  என்ற புரிதலோடுதான் எழுதுகிறோம். அது வாசகர்களுக்கான  கருத்துச் சுதந்திரம். இது வலைப்பக்கத்திற்கும் பொருந்தும். என்ன வரும் பின்னூட்டங்கள் கொஞ்சம் வன்மத்தோடோ, வக்கிரத்தோடோ இல்லை அபத்தமாகவோ, இல்லை எதிர்க்க வேண்டும் என்ற ஒரே நோக்கத்தோடு இடப்பட்டால் கொஞ்சம் கடுமையாக எதிர் வினை ஆற்ற வேண்டியுள்ளது.

சரி இப்போது விஷயத்திற்கு வருகிறேன்.மாற்றுக் கருத்தோடு வந்த மூன்று கடிதங்களும் எம்.ஜி.ஆர் பற்றி   நான் எழுதியிருந்ததை சரியாக புரிந்து கொள்ளாமல் எழுதப்  பட்டவை. அதற்கும் விளக்கமளிக்க முடியும். ஆனாலும் நான்  எழுதப் போவதில்லை. மிகவும் போரடித்து விட்டது.

ஆனாலும் கூட

சிவகாசியைச் சேர்ந்த  ரெய்கி செ.வேதமூர்த்தி அவர்கள் எழுதிய
கடிதத்தை படித்து விட்டு விழுந்து விழுந்து சிரித்தேன்.

இதோ அந்த கடிதம்.

"பாரத ரத்னா விருது குறித்து எஸ்.ராமன் அநாவசியமாக     எம்.ஜி.ஆரையும்  அவரது  தொண்டர்களையும் வம்புக்கு இழுக்கிறார். இதை அப்போதே கருணாநிதி செய்து எம்.ஜி.ஆர் திருப்பி அனுப்ப,  ' இல்லை. உங்களுக்கு தகுதியின் அடிப்படையில்தான்   தரப்பட்டதாக மத்திய அரசும் விளக்கமும் தந்தது""

நான் எனது கட்டுரையில் எம்.ஜி.ஆருக்கு அவர் இறந்ததற்குப்   பின்பே பாரத ரத்னா அளிக்கப்பட்டது என்பதை மிகவும் தெளிவாக  எழுதியிருந்தேன். மரணத்திற்குப் பிறகு அளிக்கப்பட்ட    பாரத ரத்னா விருதை திருமதி ஜானகி ராமச்சந்திரன் பெற்றுக்  கொள்ள, அதை எம்.ஜி.ஆர் எப்படி திருப்பி அனுப்பினார்? 

மத்திய அரசு எம்.ஜி.ஆருக்கு எப்படி விளக்கம் அளித்தது?   யார் எங்கே சென்று விளக்கம் அளித்தார்கள்? யார் எம்.ஜி.ஆருக்கு   விளக்கம் அளிக்க சொர்க்கம்/நரகம் சென்றார்கள்? 

இதற்குத்தான் இம்சை அரசன் இருபத்தி மூன்றாம் புலிகேசியில்  வடிவேலு மிகவும் தெளிவாக, ஆணித்தரமாக சொன்னார்.

" வரலாறு மிகவும் முக்கியம் அமைச்சரே"

 

 

ஒலிம்பிக்கில் வென்றாலும் NO விருது

 

பாரீஸ் ஒலிம்பிக்கில் இந்திய பதக்கப்பட்டியலை போணி செய்தவர் ஹரியானாவைச் சேர்ந்த துப்பாக்கி சுடும் வீரர் மனு பாக்கர். அவர் பெற்ற வெண்கல பதக்கமே இந்தியாவுக்குக் கிடைத்த முதல் பதக்கம். அவர் இன்னொரு வெண்கலப் பதக்கத்தையும் வென்றார்.

அப்போது மோடி அந்த இளம் பெண்ணோடு வீடியோ காலெல்லாம் பேசி அதை ட்விட்டரில் எல்லாம் பகிர்ந்து கொண்டு சீன் போட்டார். அவர் பகவத் கீதை பற்றி குறிப்பிட்டார். அதனால் இந்துத்தவ பெண் என்று சங்கிகளும் சீன் போட்டார்கள்.

இந்திய அரசின் இளைஞர் நலத்துறை அமைச்சகம் ஒவ்வொரு ஆண்டும் அந்த குறிப்பிட்ட ஆண்டில் விளையாட்டுத்துறையில் சாதனை செய்த இளைஞர்களுக்கு கேல்ரத்னா விருது கொடுக்கும். 25 லட்ச ரூபாய் ரொக்கப் பரிசும் அடங்கியது இந்த விருது.

1991ல் நரசிம்மராவ் அரசால் ராஜீவ் காந்தி கேல்ரத்னா விருது என்று அறிவிக்கப்பட்டு கொடுக்கப்பட்ட விருதின் பெயரில் மோடி அரசு ராஜீவ்காந்தியின் பெயரை அகற்றி தயான்சந்த் கேல்ரத்னா விருது என்று மாற்றி விட்டார்கள் என்பது தனிக்கதை.

இப்போதைய பிரச்சினைக்கு வருகிறேன்.

இந்த வருட கேல் ரத்னா விருதுப் பட்டியலில் மனு பாக்கரின் பெயர் இடம் பெறவில்லை. அவர் விண்ணப்பிக்கவில்லை என்று அமைச்சகம் காரணம் சொன்னது. “நான் உரிய முறையில்தான் விண்ணப்பித்தேன். பிச்சை எடுத்தால்தான் விருது கிடைக்கும் என்றால் எதற்கு பதக்கங்களை வெல்ல வேண்டும்” என்று அவரின் அப்பா கோபமாக கேட்டுள்ளார்,

பின் என்ன காரணம்?

ஒலிம்பிக் வெற்றிக்குப் பிறகு அவர் சோனியா காந்தியை சந்தித்து வாழ்த்து பெற்றுள்ளார். இது ஒன்று போதாதா? அற்பர்கள் அரசு அற்பத்தனமாக முடிவெடுத்து விட்டது.

கடைசிச் செய்தி

நான் விண்ணப்பித்த முறையில் ஏதாவது தவறு இருக்கலாம். அதனை சரி செய்யும் முயற்சியில் ஈடுபட்டுள்ளேன் என்று மனு பாக்கர் ட்விட்டரில் பதிவு செய்துள்ளார். இந்த அரசினை முறைத்துக் கொண்டால் தன் எதிர்காலம் என்னவாகும் என்பதை அறியாதவரா அவர்! வினேஷ் போகத் பதக்கம் வெல்ல முடியாமல் நடந்த சதி பற்றி அவருக்கும் தெரிந்திருக்குமல்லவா!

ஒரு கேள்வி

ஒரு சாதனையாளர் தனக்கு விருது வேண்டுமென்று அவர்தான் விண்ணப்பிக்க வேண்டுமா? அந்த வேலையைக்கூட தானாக செய்ய முடியவில்லை என்றால் பின் என்ன எழவுக்கு ஒரு அமைச்சகம், அமைச்சர் மற்றும் அரசு?

மோடியைப் போலவே துணை ஜனாதிபதியும் . . .

 

ரௌடி கவர்னராக இருந்து அதே குணாம்சத்தை துணை ஜனாதிபதி ஆன பின்பும் தொடர்கின்ற ஜகதீப் தன்கர்  தன் மீதான நம்பிக்கையில்லா தீர்மானத்திற்கு மோடியைப் போலவே ஒரு காரணம் சொல்லியுள்ளார்.

மோடி தன் மீதான விமர்சனங்களுக்கு தான் ஏழைத்தாயின் மகன் என்பதால்தான் என்னை தாக்குகிறார்கள் என்று அனுதாபம் தேட முயற்சிப்பார்.

அதே பாணியில் துணை ஜனாதிபதியும் தான் ஏழை விவசாயின் மகன் என்பதால்தான் தன் மீது நம்பிக்கையில்லா தீர்மானம் கொண்டு வரப் பட்டுள்ளதாக ஒரு கண்ணீர்க் கதை எழுத முயன்றுள்ளார்.

தன்னுடைய ஜனநாயக விரோத நடவடிக்கைகள், பாரபட்சமான செயல்பாடுகள், அமைச்சர்கள் சொல்ல வேண்டிய பதில்களை அவரே சொல்வது, எதிர்க்கட்சி உறுப்பினர்களின் உரைகளை அவைக் குறிப்புகளில் இருந்து நீக்குவது போன்ற செயல்களுக்காகத்தான் நம்பிக்கையில்லா தீர்மானம் கொண்டு வரப்பட்டுள்ளது என்பதை திசை திருப்புகிறார் அவர்.

சிங்கத்தில் இறுதியில் பிரகாஷ்ராஜை சுடுவதற்கு முன்பாக “திருந்தலை இல்ல நீ! செஞ்ச தப்புக்கு வருந்தலை இல்ல” என் வசனம் பேசுவார்.

அது போல திருந்தாத, தவறுக்கு வருந்தாத துணை ஜனாதிபதி யை பதவி நீக்கம் செய்திட வேண்டும்.

ஜெயமோகன் சிஷ்யன் கேரளா போனால்????

 ஜெயமோகனுக்கு முன்னாள் தான் இறந்து போகக்கூடாது என்பதுதான் தமிழ் இலக்கியவாதிகளின் முக்கியமான பிரார்த்தனையாக இருக்கும். இறந்த பின்பு அவர்களை சிறுமைப்படுத்துவது என்பது புளிச்ச மாவு ஆஜானுக்கு அல்வா சாப்பிடுவது போல.

ஜெயமோகனுடனான சகவாசம் இன்னொரு எழுத்தாளரையும் அதே பாணியில் மறைந்த மலையாள எழுத்தாளர் எம்.டி.வாசுதேவன் நாயரையும் சிறுமைப்படுத்த வைத்துள்ளது. 

ஒட்டு மொத்தமாக எம்.டி.வாசுதேவன் நாயரை சராசரி என்றால் சிக்கலாகும் என்ற அச்சத்தில் இலக்கியத்தில் சராசரி, திரைக்கதையில் உச்சம் என்று சமாளிக்கப்பார்க்கிறார்.

யார் எந்த ஜெமோ சிஷ்யன்?

நவீன கதை சொல்லி என்று அழைக்கப்படுகிறவர் அவர். 

பதிவை படித்தால் உங்களுக்கே புரியும்.

இல்லையென்றாலும் கடைசியில் சொல்கிறேன்.

தன் புத்தகத்தின் தமிழ் மொழி, மொழிபெயர்ப்பு வெளியீட்டு விழாவிற்காகத் திருவண்ணாமலைக்கு வந்திருந்த மனோஜ் குருர் (நிலம் பூத்து மலர்ந்த நாள்), சந்தோஷ் எச்சிகானும், நா. முருகேச பாண்டியன் ஆகியோரோடு ஒரு பின்னிரவில் பத்தாயத்துக் களத்து மேட்டில் கொஞ்சம் கலங்கிய நிலையில் உட்கார்ந்து இருந்தபோது, நான் தான் அந்த காட்டமான உரையாடலை ஆரம்பித்தேன். “உண்மையிலேயே எம். டி. வாசுதேவ நாயர் மலையாளத்தில் ஒரு காத்தரமான புனை எழுத்துக்காரர் என்பதை நீங்கள் ஒத்துக் கொள்கிறீர்களா?” மூவருமே மௌனம் காத்தார்கள். கொஞ்ச நேரத்தில் நானே அந்த மௌனத்தைக் கலைத்தேன் .“இரண்டாம் இடத்திற்குப் பின் இப்பொழுது இறுதி யாத்திரை (விலாபயத்ரா) வாசித்தேன். இரண்டுமே என்னைப் பெரிதாக ஈர்க்கவில்லை. என் குறைந்தபட்ச வாசிப்பில் அவரை விட 10க்கும் மேற்பட்ட மிகச் சிறந்த புனைவு எழுத்துக்காரர்கள் தமிழில் உண்டு,” என்றேன்.

மனோஜ் குருர், சந்தோஷ் எச்சிகானும் என்னை எழ வைத்து கட்டிப்பிடித்துக்கொண்டார்கள். அந்த நெருக்கத்திற்கு அனுமதிக்காமல், “ஆனால் அவர் மிகச் சிறந்த திரைக்கதை ஆசிரியர் இல்லையா?” எனக் கேட்டேன். மூன்று பேருமே அதை 100% ஒத்துக்கொண்டார்கள்.

ஏழெட்டு வருடங்களுக்கு முன் என் மலையாள மொழிபெயர்ப்பாளர் கே. எஸ். வெங்கடாசலம் அவர்களின் கோரிக்கையை ஏற்று, நான் சைலஜா நஜீப் ஆகியோர் இரவு 8 மணி அளவில் கோழிக்கோட்டில் உள்ள எம். டி. வீட்டில் அவரை சந்திக்க அனுமதி கேட்டபோது, உடனடியாக அந்த அனுமதி மறுக்கப்பட்டது. அப்போதுதான் கண் அறுவை சிகிச்சை முடிந்து வீடு திரும்பியிருந்தார். ஆனால் ஏதோ ஒரு புள்ளியில், நாங்கள் நான்கு பேரும் அவர் முன் அடுத்த சில நொடிகளில் அமர வைக்கப்பட்டிருந்தோம். ஒரு மணி நேரம் நீடித்த உரையாடல் எவ்வகையிலும் சுவாரஸ்யமானது அல்ல; கேரள பஞ்சாயத்துக்குக் கட்டுப்பட்டதாக இருந்தது.

கண் அறுவை சிகிச்சை அவருக்கு வலியையும் சலிப்பையும் தந்திருந்தது. நாம் போன நேரம் அப்படிப்பட்டது. பின் ஒரு சுவாரசியமான சந்திப்பில் எம். டி. உடனான சந்திப்பை என் நண்பர் மம்முட்டி இடம் சொன்னபோது, “கிழவன் என்ன சொன்னார் பவா?” என மிகச் செல்லமாக ஆர்வப்பட்டார். அது அவர்களுக்குள்ளே இருந்த நட்பைப் பிரதிபலிப்பதாயிருந்தது. மலையாள இலக்கியத்தில் சராசரியாகவும் திரைக்கதையில் உச்சமாகவும் சாதித்த ஒரு நல்ல கலைஞனை, ஒரு நல்ல கலைஞனின் விலாபயத்ரா இன்று தொடங்குகிறது. என் ஆழ்ந்த அஞ்சலிகள்.

இந்த பதிவை எழுதிய ஜெயமோகன் சிஷ்யன் பவா.செல்லத்துரை. தன் வளர்ச்சிக்கு அடித்தளம் அமைத்துக் கொடுத்திட்ட த.மு.எ.க.ச வை தன்னை முன் வைத்து ஜெயமோகன் சிறுமைப்படுத்திய போதே கள்ள மவுனம் சாதித்து வேடிக்கை பார்த்த மனிதனுக்கு எம்.டி.வாசுதேவன் நாயரெல்லாம் எம்மாத்திரம்! என்ன இவர் எழுதியது கேரளாக்காரர்களுக்கு தெரிந்தால் இவர் கேரளாவிற்குள் நுழைவதுதான் சிரமம். 

பிகு: அதென்ன கலங்கிய நிலை? சரக்கடிப்பதை எழுத்தாளர்கள் இப்படி ரொமாண்டிஸைஸ் செய்தால் டாஸ்மாக் விற்பனை அதிகமாகாதா? குற்றங்கள்தான் பெருகாதா?

சாகித்ய .அகாடமி விருது – சில சந்தேகங்கள்

 

பிரிக்க முடியாதது எதுவோ என்று தருமி இப்போது கேள்வி கேட்டால் “சாகித்ய அகாடமி விருதும் சர்ச்சையும்” என்று சிவனிடமிருந்து பதில் வந்திருக்கும்.

 இந்த வருடம் விருது அறிவிக்கப்பட்ட அ.ரா.வெங்கடாசலபதியின் 1907 நெல்லை எழுச்சியும் வ.உ.சி யும் நூலுக்கு எதிரான கருத்துக்கள் எதுவும் வரவில்லை என்றே முதலில் நினைத்தேன்.

 அதெப்படி இல்லாமல் போகும் என்று சர்ச்சை வந்து விட்டது.

 இந்த வருட விருதுக்கான இறுதிப்பட்டியலில் இருந்த “சுளுந்தீ” நாவலின் ஆசிரியர்  முத்து நாகு மூலம்தான் சர்ச்சை உருவாகியுள்ளது.

 “திராவிடக் கட்சிகளால் மறைத்து ஓரங்கட்டப்பட்ட திலகரை மீண்டும் உலவ விடுவதற்காக  சங் பரிவாரால் கொடுக்கப்பட்ட விருது என்றும் வ.உ.சி யை அவர்கள் கைப்பற்ற விரும்புகிறார்கள் என்றும் அவர் குற்றம் சுமத்துகிறார்.

 நான் இரண்டு நூல்களையும் இன்னும் படிக்காததால் எந்த கருத்தும் சொல்ல இயலவில்லை. ஒரு வேளை இந்த வருட புத்தக விழாவில் பட்ஜெட் அனுமதித்து இரண்டு புத்தகங்களையும் வாங்கி நேரம் அனுமதித்து படித்து முடித்தால் அப்போது எழுதுவேன்.

 என்னுடைய சந்தேகங்கள் வேறு.

 இறுதிப் பட்டியலும் தேர்வுக்குழுவும் பொது வெளியில் வைக்கப்படுகிறது.

 இறுதிப்பட்டியலை யார், எத்தனை நூல்களிலிருந்து எப்படி இறுதிப்படுத்துகின்றனர்?

 சுளுந்தீ மூன்று வருடங்களாக இறுதிப்பட்டியலில் இருக்கிறது.

 ஒரு நூல் எவ்வளவு முறை பரிசீலிக்கப்படும்? ஒரே நூலை ஒவ்வொரு வருடமும் பரிசீலனைக்கு உட்படுத்தினால் மற்ற புதிய நூல்களின் வாய்ப்பு பறி போகாதா?

 “சுளுந்தீ” மூன்று வருடங்களாக இறுதிப்பட்டியலுக்கு வந்தும் விருது கிடைக்காத விரக்தி அவரை குற்றம் சுமத்த வைத்துள்ளதா?

 மிக முக்கியமான கேள்வி

 போன வருடத்திற்கு முந்தைய வருடம் மூத்த்த்த்தவர் மாலன் மொழி பெயர்ப்புக்கான விருதை வாங்கினார்.

 போன வருட இறுதிப்பட்டியலில்  அவரது “ஜன்னலுக்கு வெளியே” கட்டுரைத் தொகுப்பு இடம் பெற்றிருந்தது. (கிட்டத்தட்ட 30 வருடங்களாக நான் வாங்கிக் கொண்டிருந்த குமுதம் (அது குப்பையாக மாறிய பிறகும்) இதழை இந்த கட்டுரைத்தொடர் உருவாக்கிய எரிச்சலால்தான் நிறுத்தினேன்.

 இந்த வருடம் புலி வேட்டை சிறுகதை தொகுப்பு இடம் பெற்றிருந்தது. இப்படி ஒரு நூல் வந்ததை நான் சத்தியமாக இப்போதுதான் கேள்விப்பட்டேன்,

 சாகித்ய அகாடமி நிவாகக்குழுவில் உள்ள மாலனின் பெயர் மட்டும் எப்படி ஒவ்வொரு வருடமும் இறுதிப் பட்டியலுக்கு வந்து விடுகிறது?

 

 

ஆளில்லா கடையில், வாய்ப்பில்லா மசோதாவை மோடி???

 

அரசியல் சாசனத்தை திருத்த மூன்றில் இரண்டு பங்கு பெரும்பான்மை வேண்டும் என்பதும் அப்படி நிறைவேற்ற வாய்ப்பில்லை என்பதும்  தெரிந்தும் ஏனய்யா மோடி, "ஒரே நாடு, ஒரே தேர்தல் " மசோதாவை கொண்டு வந்தீர்? 

உங்க ஆட்களிலேயே எத்தனை பேர் ஓடிப் போவார்கள் என்பதை அறிந்து கொள்ளவா?

பிகு: இது ஒற்றை மீமோடு முடிக்கிற விஷயமில்லை. விரிவான பதிவு விரைவில் . . .

மோடியா? மோகன் பகவந்தா? யாருக்கு வெற்றி?

 

மஹாராஷ்டிரா சட்டமன்றத் தேர்தல் முடிவுகள் வெளிவந்து பத்து நாட்களுக்கு மேலான பின்பும்  முதலமைச்சர் முடிவாகவில்லை. இன்று முடிவு செய்யப்படலாம் என்று சொல்கிறார்கள்.

ஏன் கால தாமதம்?

இன்னாள் முதல்வர் சிவசேனாவின் ஷிண்டேவா?

சீ!சீ! இந்த பழம் புளிக்கும் என்று அவர் பாஜகவே இருக்கட்டும் என்று சொல்லி மருத்துவமனைக்கு போய் படுத்துக் கொண்டார்.

பின்?

ஆர்.எஸ்.எஸ் ஸிற்கும் மோடிக்குமான சண்டைதான் காரணம்.

ஆர்.எஸ்.எஸ் அமைப்பின் செல்லப்பிள்ளை தேவேந்திர பட்னாவிஸ் முதல்வராக வருவதில் மோடிக்கு விருப்பமில்லை.

அவருக்கு இணையாக தலைவர்கள் உருவாவதில் அவருக்கு என்றுமே விருப்பம் இருந்ததில்லை. சத்திஸ்கரில் மூன்று முறை முதல்வராக இருந்த ராமன்சிங், மத்தியப்பிரதேச முதல்வராக மூன்று முறை இருந்த சிவராஜ் சௌஹான், இரண்டு முறை ஹரியானா முதல்வர் மனோஹர்லால் கட்டார் ஆகிய மூவரும் அந்த பதவியிலிருந்து நீக்கப்பட்டு  வேறு டம்மி பதவிக்கு மாற்றப்பட்டு அந்த இடங்களில் வேறு அறிமுகம் இல்லாத சின்ன லெவல் ஆட்கள் உட்கார வைக்கப்பட்டனர்.

அதே நிலைக்கு பட்னாவிஸை கொண்டு வர மோடி நினைக்கிறார். மோகன் பகவந்த் மறுக்கிறார்.

இருவரில் யாருக்கு வெற்றி என்பது இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில் தெரிந்து விடும். 

ஆனால் ஒன்று முதல்வராக நினைத்தே ஷிண்டே ஜாக்கிரதையாக இருக்க வேண்டும். அந்த கட்சியை பாஜக எப்போது வேண்டுமானாலும் உடைத்து விடலாம். இது நடக்கும், பார்ப்பீர்கள். 

ஜட்ஜ் வீட்டம்மாவிற்கு சாய்பாபா தெரியுமா?

 

சங்கிகளின் கூட்டங்களில் கலந்து கொள்ளும் உயர் நீதிமன்ற  நீதிபதி அவர்களின் மனைவி நடிகை கஸ்தூரி அவர்களுக்கு ஆட்டிசம் பாதிப்பு  உள்ள குழந்தை இருப்பதால் அவர்களை கருணையோடு பார்த்து ஜாமீன் தர வேண்டும் என்று பரிந்துரை கொடுத்துள்ளார். அவர் ஏதோ மாற்றுத் திறனாளி அமைப்பின் அகில இந்திய துணைத்தலைவராம்.

 

நடிகை கஸ்தூரி மீது எனக்கு எப்போதும் கருணையெல்லாம் வராது. அவரது ஆணவம் ஒரு காரணம். திராவிடர்களை ஆபாசமாக, கொச்சையாக கூற சங்கிகள் பயன்படுத்தும் ஒரு கேவலமான வார்த்தையை உருவாக்கியவர் அவர்தான். சிறப்புக் குழந்தையின் தாய் என்று கஸ்தூரிக்கு கருணை காட்டச் சொல்கிற நீதியரசரின் மனைவிக்கு சாய்பாபாவை தெரியுமா?

 சமீபத்தில் மறைந்த பேராசிரியர் சாய்பாபா.

 மோடியை கொலை செய்ய திட்டமிட்டதாக சொல்லப்பட்ட பீமா கோரேகன் பொய் வழக்கில் கைது செய்யப்பட்ட மனித உரிமை ஆர்வலர்களில் அவரும் ஒருவர். பிறந்தது முதல் போலியோவால் பாதிக்கப்பட்டவர்.சக்கர நாற்காலியில் இயங்கிக் கொண்டிருந்தவர். ஏராளமான உடல் உபாதைகள் கொண்டவர். ஆள் தூக்கிச் சட்டமான UAPA சட்டத்தின் படி கைது செய்யப்பட்டாஎ. அவருக்கான மாத்திரைகளை அளிக்ககூட உச்ச  நீதிமன்றத்தில் வழக்கு போட வேண்டியிருந்தது. பல வருடங்கள் சிறையில் சித்திரவதை அனுபவித்த அவர் இறுதியில் அவர் இறந்தே போய் விட்டார்.

 மாற்றுத்திறனாளியான சாய்பாபாவிற்கு கருணை காண்பிக்கும் படி நீதியரசரின் மனைவி எப்போதாவது அறிக்கை   வெளியிட்டுள்ளாரா?  குறைந்தபட்சம் கடிதமாவது எழுதியிருப்பாரா>

 கஸ்தூரி மீது மட்டும் என்ன கருணை?

 சிறப்புக்குழந்தையின் தாய் என்பதெல்லாம்  சும்மா சொல்லப்படும் ஒரு சாக்கு.

 சங்கி என்பதுதான் ஒரே காரணம்.

கடவுள் அருள் யாருக்கு மோடி?

 

மஹாராஷ்டிர அரசியல் களம் சுவாரஸ்யமாகியுள்ளது.  அதிக இடங்களை வென்றுள்ளதால் பாஜகவின் தேவேந்திர பட்னாவிஸ்தான் அடுத்த முதலமைச்சராக வேண்டும் என்று பாஜக சொல்கிறது (ஆர்.எஸ்.எஸ் சொல்கிறதா என்று தெரியவில்லை. சொல்லும் என்றே தோன்றுகிறது). அமலாக்கப்பிரிவின் கடாட்சம் வேண்டும் என்பதால் அஜித் பவார், பட்னாவிஸ் பக்கம் சென்று விட்டார்.

சிவசேனாவை உடைத்து முதல்வரான ஷிண்டேதான் முதல்வராக வேண்டும் என்று அவரது ஆட்கள் சொல்லத்தொடங்கி விட்டார்கள். பீகாரில் நிதீஷ்குமாருக்கு எம்.எல்.ஏ க்கள் குறைவு, அவர் முதல்வராக உள்ளாரே என்று தொடங்கி நல்லவரு, வல்லவரு, இதர இதர இதர வழிபாடுகளுக்கு குறைச்சலே இல்லை.

யார் முதல்வராவார்?

மூன்று பேரும் கிரிமினல்கள், சந்தர்ப்பவாதிகள், அதிகாரத்திற்காக என்ன வேண்டுமானாலும் செய்யக் கூடியவர்கள்.

ஷிண்டேவின் ஆதரவாளர்கள் அவருக்காக மஹாராஷ்டிராவில் உள்ள எல்லா கோயில்களிலும் சிறப்பு பூஜைகள் செய்து கொண்டிருக்கிறார்களாம்.

கடவுள் அருள் யாருக்கு மோடி?

உங்கள் கடவுளைச் சொல்கிறேன், நாக்பூரில் உள்ள ஆர்.எஸ்.எஸ் மோகன் பகவந்த் தான். 

“கங்குவா” படத்தை தியேட்டரில் பார்ப்போம்

 

கீழே உள்ளது மத்யமர் ஆட்டுக்காரன் குழுவில் ஒரு சங்கியின் பதிவு.

 

படத்தை தியேட்டரில் பார்க்காமல் ஏழைக்கு உணவு வாங்கிக் கொடுங்கள் என்று  ஜோதிகா சொல்லியது போன்ற இன்னும் சில சங்கிகளின் பதிவுகளை பார்த்தேன்.  சங்கிகள் இவ்வாறு பிரச்சாரம் செய்வதாலேயே அத்திரைப்படத்தை தியேட்டரில் பார்க்க வேண்டும் என்று தோன்றுகிறது.

 கோயில்களை பராமரிப்பதற்கு கொடுக்கும் முக்கியத்துவம் போல மருத்துவமனையை பராமரிப்பதற்கும் கொடுங்கள் என்றுதான் ஜோதிகா கூறினார். அந்த தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சியை நானே பார்த்ததால்தான் உறுதியாகச் சொல்கிறேன்.

 ஆனாலும் அயோக்கிய சங்கிகள், அவர் சொல்லாததை சொன்னதாக பல வருடங்களாக விஷப் பிரச்சாரம் செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள்.

 பொய் பேசினால் மரண தண்டனை என்று ஒரு சட்டம் வந்தால் சங்கிகள் அத்தனை பேரும் செத்துப் போய் விடுவார்கள்.

ஆகம விதி – திருப்பதியிலும் மதுரையிலும் . . .

 

      திருப்பதி ஸ்ரீனிவாச கல்யாணத்தை வெளியூர்களில், வெளி நாடுகளில் நடத்துவது பற்றிய பதிவின் தொடர்ச்சி இது.

 மேலே உள்ள செய்தியை பலரும் பார்த்திருப்பீர்கள்.  மிகவும் பழைய செய்திதான்.

 இந்த நிகழ்ச்சி நடக்கக்கூடாது என்று தடை கேட்டு போடப்பட்ட வழக்கு பற்றி     எத்தனை பேருக்கு தெரியும்?

 என்ன பிரச்சினை?

 அறங்காவலர் குழுவின் தலைவரான திருமதி ருக்மணி பழனிவேல்ராஜன் அவர்கள் செங்கோலை பெற்றுக் கொள்ளக் கூடாதாம்.

ஏனாம்?

 அது ஆகம விதிகளுக்கு எதிரானதாம்.

 எப்படியாம்?

 திருமதி ருக்மனி பழனிவேல்ராஜன் கணவனை இழந்தவராம். அதனால் அவர் செங்கோலை பெறுவது ஆகம விதிகளுக்கு எதிரானதாம்.

 

ஆகம விதிகளில் அப்படியெல்லாம் எதுவும் சொல்லப்படவில்லை என்று சொல்லி வழக்கை நீதிமன்றம் தள்ளுபடி செய்து விட்டது.

 அவர் ஒரு கைம்பெண். அதனால் அவர் செங்கோல் பெறக்கூடாது என்று சொல்லும்  அதே நேரத்தில் மனைவியை ஒதுக்கி வைத்து விட்டு அதை பிரதமராகும் முன்பு வரை மறைத்து வாழ்ந்த மோடியிடம் செங்கோலை ஒப்படைக்க தமிழ்நாட்டிலிருந்து ஒரு சாமியார் கூட்டமே ஃப்ளைட் பிடித்து டெல்லிக்கு போனது என்பதையும் நாம் நினைத்துப் பார்க்க வேண்டும்.

 திருப்பதியில் உற்சவ மூர்த்திகளை  பிரதி எடுத்து வெளி நாடுகளுக்கு எடுத்துச் செல்வதை கண்டு கொள்ளாத ஆகம விதிகள், கணவரை இழந்த பெண் செங்கோல் பெறுவதை மட்டும் எதிர்க்கிறதென்றா அது ஆகம விதி அல்ல, ஆணாதிக்க விதி.

தமிழ்த்தாய் வாழ்த்து – பயந்து போன ஆட்டுத்தாடி.

 

“திராவிட நல் திருநாடும்” என்ற வாசகம் ஆர்.எஸ்.எஸ்.ரெவியின் கட்டளைப் படிதான் தூர்தர்ஷன் விழாவில்  பாடப்படவில்லை என்பது எல்லோருக்கும் தெரிந்த உண்மை. கவனச்சிதறல் என்றெல்லாம் தூர்தர்ஷன் சொன்னது வெறும் கதை. முதலமைச்சர் சொன்னது போல அது திராவிட ஒவ்வாமைதான். “தமிழர் நல் திரு நாடும்” என்ற டூல்கிட் படி சங்கிகள் போட்ட பதிவுகள் அந்த ஒவ்வாமையை நிரூபித்தது.

ஆனாலும் தமிழ்நாடு முழுக்க எழுந்த கண்டனங்கள் உண்மையிலேயே ரெவிக்கு கிலி கொடுத்து விட்டது.

 

அதனுடைய விளைவுதான் தஞ்சை தமிழ்ப் பல்கலைக்கழக விழாவில் தமிழ்த்தாய் வாழ்த்து வெட்டாமல் பாடப்பட்டதும், ரெவி அதற்கு வாயசைத்ததும்.

 இனியாவது ஆட்டுத்தாடி ஒழுங்காக இருக்க வேண்டும்.

கோயிலுக்குள் கிரிக்கெட்

 

 

சிதம்பரம் நடராஜர் கோயிலுக்குள் கிரிக்கெட் விளையாடினார்கள் என்றொரு சர்ச்சை ஓடிக் கொண்டிருக்கிறது. கோயில் நிலத்தை விற்று விட்டார்கள், நகைகளை திருடி விட்டார்கள், வருமானத்தை  தங்களுக்குள் பகிர்ந்து கொள்கிறார்கள், பக்தர்களை மதிப்பதில்லை  என்று ஏராளமான பிரச்சினைகள்  எல்லாம் சர்ச்சையாகாமல் கிரிக்கெட் விளையாடுவது மிகப் பெரிய சர்ச்சையாகியிருப்பது கொடுமை. எது முக்கியமோ அது பின்னுக்குப் போய் விட்டது.

 நிற்க

 இப்பதிவின் நோக்கம் வேறு.

 எட்டு ஆண்டுகள் முன்பு நான் எழுதி தீக்கதிர் நாளிதழின் இணைப்பிதழான வண்ணக்கதிர் இதழில் வெளியான “சமரசம்” என்ற சிறுகதையில் கோயிலுக்குள் கிரிக்கெட் விளையாடுவது பற்றி குறிப்பிட்டிருப்பேன். நான் பார்த்த காட்சியைத்தான் கதைக்குள் கொண்டு வந்திருந்தேன். அந்த கதையை இங்கே மீண்டும் பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.

 நிற்க

 அந்த கதையின் முக்கியமான பொருள் கோயிலுக்குள் கிரிக்கெட் ஆடுவது அல்ல.

                                                                              சமரசம்

 

-         வேலூர் சுரா

 

கல்யாண மண்டபத்தில்  நுழையும் போதே பெரும் இரைச்சல்களுக்கு மத்தியிலும் கூட  நாகஸ்வர இசை கம்பீரமாக  காதுகளை  வருடிச் சென்றது. இந்த ஊரில் இவ்வளவு சிறப்பாக யாரும் வாசித்ததில்லையே என்ற மனதின் கேள்வியோடு இருக்கையை தேடுகையில் தோடி ராகத்து ஆலாபனையை முடித்து “தாயே யசோதா” என்று பாடலைத் துவக்கி இருந்தார். யார் இந்த வித்வான் என்று நான் கழுத்தைத் திரும்பி நாகஸ்வர கோஷ்டிக்கான தனி மேடையை பார்க்கும் முன்பே

 “நேத்து ரிசப்ஷனுக்கே எதிர்பார்த்தேன். பரவாயில்லை முகூர்த்தத்துக்கு வந்துட்ட,  முகூர்த்தத்திற்கு  இன்னும் நேரமிருக்கு, முதலில் டிபனை முடிச்சிடு”

 என்று என் நண்பன் மூர்த்தி கையைப் பிடித்து மாடியில் இருந்த டைனிங் ஹாலுக்கு அழைத்து சென்று விட்டான்.  என்னுடைய அலுவலக நண்பனின் ஒரே மகளின் திருமணம்.

 செவிக்கு உணவு கிடைக்க வாய்ப்பில்லாத குளிர்சாதன அறையாக இருந்ததால் வயிற்று உணவில் கவனம் செலுத்தினேன்.  சுவையான உணவை அருந்திய நிறைவோடு படிகளில் இறங்கி வருகையில் ஆபேரி ராகத்தில் நகுமோ ஒலித்துக் கொண்டிருந்தது.

 இப்போது அந்த நாகஸ்வரக்காரரை தெளிவாகப் பார்க்க முடிந்தது.

 “அட, நம்ம சிக்கல் சண்முகசுந்தரம்!”

 அதுதான் அவர் பெயரா என்று தெரியாது.  ஒரு சம்பவத்தைப் பார்த்து நானே சூட்டிய பெயர்.

 ஏழெட்டு வருடங்களுக்கு முன்பு சொந்த ஊருக்கு போயிருந்த நேரம். தஞ்சையிலிருந்து ஒரு மணி நேரப் பயணத்தில் செல்லும் ஊர். பெயரைச் சொன்னாலும் ஊரைச் சொல்லாதே என்று சொல்வார்கள் அல்லவா? அதனால் இங்கே எந்த ஊர் என்பது அவசியம் இல்லை.

 தைப்பூசத் திருவிழா நடந்து கொண்டிருந்த காலம் அது.  ஊருக்கு வந்து விட்டு கோயிலுக்கு போகாவிட்டால் எப்படி என்ற என் அப்பாவின் வற்புறுத்தலால் நானும் சென்றிருந்தேன். கால வெள்ளத்தின் வேகத்தில் என் புரிதல்களும் கொள்கைகளும் மாறி இருந்தாலும் இளமைக் காலத்தின் பெரும் பகுதியை செலவழித்த இடமாயிற்றே என்றுதான் புறப்பட்டேன்.

 ஏதோ ஒரு சோழ மன்னனின் காலத்தில் கட்டப்பட்ட ஆலயம். ஏதோ தஞ்சை பெரிய கோயில் போல பிரம்மாண்டம் என்றெல்லாம் கற்பனை செய்யாதீர்கள். அவ்வளவு பெரியதெல்லாம் கிடையாது. ஆனால் மதில் சுவருக்கும் ஆலயத்துக்கும் இடைப்பட்ட பகுதி பிரகாரம் என்ற பெயரில் மிகவும் பெரிதாக இருக்கும். மாதத்தில் ஒரிரு நாட்களைத் தவிர மற்ற நாட்களெல்லாம்  பக்தர்கள் வர மாட்டார்கள். அதனால் கோயில்தான் எங்களின் விளையாட்டு மைதானமே. ஒரே சமயத்தில் மூன்று நான்கு கிரிக்கெட் மாட்சுக்கள் கூட நடந்து கொண்டிருக்கும். எப்போதாவது கிடைக்கும் சுண்டலுக்காவும் புளியோதரைக்காகவும்  அடித்துக் கொண்டதை நினைத்தால் இப்போது வெட்கமாகக் கூட இருக்கிறது. 

 எதையோ சொல்ல ஆரம்பித்து எங்கேயோ போய்விட்டேன்.  நீ வயதானவனாக மாறிக் கொண்டிருக்கிறாய் என்று மகன் கிண்டலாகச் சொல்வது சரிதானோ?

 கோயில் பிரகாரத்தில் ஒரு பெரிய மேடை போட்டு நாகஸ்வரக் கச்சேரி நடந்து கொண்டிருந்தது. “அபாரமான ஞானஸ்தன்” என்று சொல்லும் அளவிற்கு அந்த வித்வான் வெளுத்து வாங்கிக் கொண்டிருந்தார். ஆனாலும் கூட்டத்தில் சலசலப்பு.  ஒரே நிறத்தில் டி.ஷர்ட் அணிந்த வாலிபர்கள் சிலர் ஏதோ குரல் எழுப்பிக் கொண்டிருந்தார்கள். தங்களின் ஜாதியை அடையாளப்படுத்துகிறபடி டி,ஷர்ட் போடுவது, கையில் கயிறு கட்டிக் கொள்வது என்று ஒரு விபரீதப் போக்கு உருவாகியுள்ளதாக கொஞ்ச நேரம் முன்பாக அப்பா கவலையோடு சொன்னது நினைவுக்கு வந்தது.

 ஒரு நடிகரின் பெயரைச் சொல்லி அவர் நடித்த படத்தின் பாடலை வாசிக்குமாறு கூச்சலிட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள். இன்னொரு கும்பல் இன்னொரு நடிகருக்காக கூப்பாடு போட்டது. பெரியவர்களால் அவர்களை கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை.

 வித்வான் வாசிப்பதை நிறுத்தினார். நாகஸ்வரத்தை கீழே வைத்தார். மைக்கை தன் பக்கம் இழுத்து

 “இது கோயில். இங்கே என்னால் சினிமா பாட்டுக்கெல்லாம் வாசிக்க முடியாது.  நான் வாசிக்கிறதை கேட்க பிடிக்கலைனா நீங்க தாராளமா போயிடலாம்”

 “எங்க ஊருக்கு வந்துட்டு எங்களையே வெளியே போக சொல்றியா.  நாங்க வசூலிச்சு கொடுத்த காசை வாங்கிட்டு எங்க இஷ்டப்படி வாசிக்க மாட்டியா”

 என்று அந்த கும்பலின் தலைவன் போல இருந்தவன் கத்த

 “நீங்க என்னத்தை வசூலிச்சீங்க? அதை மட்டும் வச்சுட்டு நாக்கைக் கூட வழிக்க முடியாது. பப்ளிக்கில சீன் போடறீங்களா?”

 என்று இன்னொரு கும்பல் எகிற  அது கோஷ்டி மோதலாக மாறும் நிலை.

 கோயில் தர்மகர்த்தா கையெடுத்து கும்பிட்டு இரண்டு கோஷ்டியையும் அடக்கி விட்டு

 “போனா போகுது. ஒரு ரெண்டு பாட்டு பசங்க விருப்பப்படி வாசிச்சுடுங்க தம்பி”  என்று வித்வானிடம் கேட்க

 “இல்லைங்க. இது கோயில். சரிப்பட்டு வராது  அது மட்டுமில்லை நான்  சினிமா பாட்டுக்கெல்லாம்   வாசிக்கறது  கிடையாது”

 என்று நிதானமாக அதே நேரம் உறுதியான குரலில் மறுக்க

 கூச்சல் குழப்பத்திற்கிடையே தங்கள் வாத்தியங்களை உறையில் போட்டு மேடையிலிருந்து கீழிறங்கி போய்க்கொண்டே இருந்தார்கள்.

 அவனுக்கு ஓவர் திமிருப்பா!

நம்ம ஊரு பசங்க நாசமாத்தான் போகப்போறாங்க!

 என்று இரண்டு நாட்கள் ஊரெங்கும் இதே போல இரண்டுவிதமான பேச்சுக்கள்தான்.

 தில்லானா மோகனாம்பாள் சிக்கல் சண்முக சுந்தரம் மாதிரி  கறாரான பேர்வழியாக  உள்ளாரே என்பதால் நான் அவ்வாறு அவருக்கு பெயர் சூட்டியிருந்தேன்.

 அந்த நிகழ்வுக்குப் பிறகு இன்றுதான் அவரைப்பார்த்தேன்.

 தாலி கட்டுதல், மொய் அளித்து புகைப்படமெடுத்தல் முதலிய சடங்குகள் எல்லாம் முடிந்த பின்னர் தொலைபேசி அழைப்புக்களுக்காக மண்டபத்திற்கு வெளியே சென்று நிதானமாக பேசி விட்டு உள்ளே வந்தால் எனக்காக ஒரு அதிர்ச்சி காத்துக் கொண்டிருந்தது.

 “கண்ணோடு காண்பதெல்லாம்”  என்று திரைப்படப்பாடலை வாசித்துக் கொண்டிருந்தார் சிக்கல் சண்முகசுந்தரம். அந்த ஒரு பாட்டோடு நிற்கவில்லை, வரிசையாக புது புது பாட்டாக வாசித்துக் கொண்டே இருந்தார்.

 சினிமா பாட்டுக்கு வாசிக்க மாட்டேன்னு அன்னிக்கு பாதிக் கச்சேரியில எழுந்து போனவரா இப்படி என்று நினைக்க நினைக்க கோபமாக வந்தது. அவரிடமே கேட்டு விடுவோம் என்று காத்திருந்தேன். கேட்டும் விட்டேன். அவர் பெயர் சண்முகசுந்தரமில்லை, மீனாட்சி சுந்தரம்.

 “சார் நீங்க இப்படி வெளிப்படையா பேசினதில சந்தோஷம். அன்னைக்கு தகறாரு செஞ்சது ஏதோ விடலைப் பசங்கன்னுதான் முதல்ல நினைச்சேன். ஆனா அவங்க ஜாதி சங்கத்து ஆளுங்க.  பெரிய நெட்வொர்க் போல. நான் எந்த கோயில்ல வாசிச்சாலும் அவங்க ஆளுங்க கலாட்டா செஞ்சிக்கிட்டே இருந்தாங்க. அவங்க செய்யற கலாட்டாவை கோயில் நிர்வாகமும் தடுக்கலை. கோயிலுக்குள்ள இருக்கற சாமியும் தடுக்கலை”

 “ஓ அதனாலதான் உங்க கொள்கைல சமரசம் செஞ்சுகிட்டு சினிமா பாட்டுக்கெல்லாம் வாசிக்க ஆரம்பிச்சுட்டீங்களா?”

 என்று கேட்டேன்.

  “அம்மி கொத்த சிற்பி எதுக்குன்னு நான் சினிமா பாட்டுக்கு வாசிக்காம இருந்தேன்.  அதை மக்கள் ரசிச்சு கேட்கறபோது எதுக்கு பிடிவாதம் பிடிக்கனும்தான் நான் மாத்திக்கிட்டேன். அதை விட முக்கியமான காரணம் ஒன்னு இருக்கு”

 அதை தெரிந்து கொள்ள ஆவலோடு இருந்தேன்.

 “ஒரு தொழிலாளிக்கு வேலை போனா என்ன கஷ்டப்படுவாங்கங்கறது உங்களுக்கு தெரிஞ்சுருக்கும். என் நிலைமையும் அது போலத்தான் ஆச்சு. கோயில் கச்சேரிங்க குறைஞ்சு போச்சி. என் குடும்பம் மட்டுமல்ல, என்னை நம்பி இருக்கிற மத்த கலைஞர்களுக்கும் பிழைப்பு இல்லை. வேற வித்வானோடு வாசிக்க அவங்களும் தயாரா இல்லை. அதனாலதான் கல்யாண கச்சேரிகளுக்கு வாசிக்க ஆரம்பிச்சேன். முகூர்த்தம் முடியவரை என் விருப்பம். அதுக்கப்பறமா மக்கள் விருப்பம். பிழைப்பும் சுமாரா ஓடிக்கிட்டிருக்கு”

 என்றவர் கடைசியாக ஒன்றைச் சொன்னார்.

 “என் சுய மரியாதைக்கு பாதுகாப்பே இல்லாத இடத்தில வாசிக்கறதை மட்டும் நிறுத்திட்டேன். ஆமாம் கோயில் கச்சேரி எதையும் ஒத்துக்கறதே இல்லை”