முகநூல் மூலம் அறிமுகமாகியுள்ள சட்ட நிபுணர் திரு ராஜகோபால் சுப்ரமணியம் அவர்களின் முகநூல் பதிவை இங்கே பகிர்ந்து கொண்டுள்ளேன்.
சொகுசு கிளப்புக்களின் ஆக்கிரமிப்பு அரசியலையும் வாய்தா கலாச்சாரம் மூலம் அவர்கள் அரசை எப்படி ஏய்த்து வருகிறார்கள் என்பதையும் மிகவும் அருமையாக விளக்கியுள்ளார்.
அவருக்கு எனது மனமார்ந்த பாராட்டுக்கள்.
கிரீம்ஸ் ரோடு திடீர் நகர் குடியிருப்பை சேர்ந்த மக்களை ஆக்கிரமிப்பிற்காக அகற்றியதை எந்த வெகுஜன ஊடகமும் செய்தியாக்கவில்லை. விவாதிக்கவில்லை. பிரதான எதிர்க்கட்சிகளும் கண்டு கொள்ளவில்லை. அது மட்டுமல்ல, எதிர்ப்பவர்களை சில 'சமூக நீதி காவலர்கள்', 'ஏழைகளை 'ரொமாண்டிசைஸ்' செய்ய கூடாது', 'யதார்த்தத்தை புரிந்து கொள்ளவேண்டும்', 'நகருக்குள்காகவே இவர்களை மறு குடியமர்த்துவதற்கு இடம் கிடையாது' எனவே, இவர்களை ஆக்கிரமிப்பாளர்களாகவே புரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்று சொல்கிறார்கள். சென்னையின் மையப்பகுதியில் ராணுவத்திற்கு சொந்தமாக ஆயிரக்கணக்கான ஏக்கர்கள் நிலம் இருந்தாலும் கையகப்படுத்துவது சிரமம் என்கிறார்கள். வேறு வழியே இல்லையா..?
கடந்த வாரம் வெள்ளிக்கிழமை ஹிண்டுவில் சென்னையின் பிரதான கிளப்களின் வங்கி கணக்குகளை வாடகை பாக்கிக்காக முடக்கியது குறித்து முதல் பக்கத்திலும் நான்காம் பக்கத்திலும் மூன்று விரிவான செய்தி கட்டுரைகளை வெளியிட்டிருந்தது. சாராம்சம் இது தான். சென்னை கிரிக்கெட் கிளப், சென்னை ரேஸ் கிளப்களுக்கு 'அநியாயமாக' 1553கோடியும், 730 கோடியும் வாடகை கேட்டு கொடுக்காததால் வங்கி கணக்குகள் முடக்கப்பட்டு விட்டதால் 'கிரிக்கெட்டுக்கு பெரிய இழப்பு ஏற்பட்டு விட போகிறது', 'குதிரைகளுக்கு புல்லு கட்டு கூட வாங்க முடியாமல் தவிக்கிறார்கள்' என்று வருத்தப்பட்டு பாரம் சுமந்து எழுதியது. முதல் முறை படிப்பவர்களுக்கு இது மிகவும் அநியாயமாகவே தோன்றும். திடீர்னு இவ்வளவு பணத்தை கேட்டா எப்படி கட்ட முடியும்? ஆனால், இந்த தொகை இவ்வளவு ஏறியதற்கு காரணமே இவர்கள் தான் என்றால்? ஒவ்வொரு முறை குத்தகை தொகையை உயர்த்தும் போதும் நீதிமன்றத்திற்கு சென்று தடையாணை பெறுவது, வழக்கை இழுத்தடிப்பது, வழக்கு நிலுவையில் இருக்கும் போதே நீதிமன்றம், அரசுகளின் உதவியால் ஒப்பந்தத்தை புதுப்பித்துக் கொள்வது, என்று தொடர்ச்சியாக அரசு நிலங்களை ஆக்கிரமித்து வருகிறார்கள்.
சென்னை கிரிக்கெட் சங்கத்திற்கு அளிக்கப்பட்ட வரலாறை பார்ப்போம். 1936-ம் ஆண்டு அரசு சென்னை கிரிக்கெட் 12 காணி (1 காணி என்பது 1.32 ஏக்கர்) கிட்டத்தட்ட 288 கிரவுண்டுகளுக்கும் மேலே. 1965-ல் அதற்கு வருட குத்தகையாக முதல் பத்தாண்டுகளுக்கு ரூபாய் 5000, அடுத்த பத்தாண்டுகளுக்கு 7,500 ரூபாய், அடுத்த பத்தாண்டுகளுக்கு ரூபாய் 10,000 என நிர்ணயிக்கப்படுகிறது. பிறகு 1995-ஆம் ஆண்டு ஐந்து வருடங்களுக்கு வருட குத்தகையாக 50,000 ரூபாய் நிர்ணயித்தும் 2000-ம் ஆண்டிற்கு பிறகு அரசு குத்தகை தொகையை உயர்த்திக்கொள்ளலாம் என்று ஒப்பந்தம். அதாவது 2000-ஆம் ஆண்டு வரை 288 கிரவுண்ட் இடத்திற்கு ஒரு மாதத்திற்கு இவர்கள் கொடுத்த அதிக பட்ச தொகையே 4166 ரூபாய் தான். சேப்பாக்கத்தில் உள்ள ஒரு கிரவுண்ட் அரசு நிலத்திற்கு இவர்கள் கொடுத்த தொகை வெறும் 14 ரூபாய் மட்டுமே.
2004-ஆம் ஆண்டு தான் சந்தை விலைப்படி 2000-2004-ஆம் ஆண்டுகளுக்கு உரிய தொகையாக 22.98 கோடி கேட்கிறது, அதாவது ஆண்டுக்கு 5.75 கோடி. சென்னை கிரிக்கெட் சங்கத்தின் ஆண்டு வருமானம் 23லிருந்து 30 கோடி எனவும் செலவினங்கள் 22லிருந்து 23 கோடி என்று அவர்களே சொல்கிறார்கள். எனவே அப்போதே இந்த தொகையை கட்டியிருக்கலாமே? கட்டவில்லை. நீதிமன்றத்திற்கு செல்கிறார்கள். நீதிமன்றத்திற்கு சென்றால் என்ன ஆகும், அப்படியே இழுக்கிறது. தற்போது 1553 கோடி என்று வாயை பிளப்பவர்கள் இது பதினேழு ஆண்டுகளுக்கான தொகை என்பதையும், வட்டி, அபராதம் என்றெல்லாம் சேர்த்திருப்பார்கள் என்றும் சொல்லத்தேவையில்லை.
விளையாட்டை ஊக்குவிப்பதற்காக ஒதுக்கப்படும் நிலத்தில் எல்லாம் கணக்கு பார்க்கலாமா என்பவர்கள் தவறும் இடம் சென்னை கிரிக்கெட் சங்கம் என்பது அரசு அமைப்போ அல்லது அறம் சார்ந்த பெரியோர்களின் கட்டுப்பாட்டிலோ இருக்கும் அமைப்பல்ல என்பதை தான். இத்தனை ஆண்டுகளாக இவர்கள் இந்த விளையாட்டுக்காக என்ன கிழித்தார்கள், யார் பலனடைந்தார்கள், எத்தனை பேரை தமிழ்நாட்டிலிருந்து இந்திய அணிக்காக உருவாக்கியிருக்கிறார்கள், அவர்கள் எந்த வகுப்பை சார்ந்தவர்கள் என்பதை அறிந்தாலே தெரிந்து விடும் இது ஒரு சங்கர மடம் என்பது. கிரிக்கெட் போட்டிகளை காண்பதற்கான சில ஓசி பாஸ்களுக்காகவும், டிஷர்ட்களுக்காகவும் அதிகாரத்தில் இருப்பவர்கள் விலை போகிறார்கள்.
இப்போது சென்னை ரேஸ் கிளப்பிற்கு வருவோம். 730 கோடி என்பது 1994-2017ஆம் ஆண்டுகளுக்கு உரியது. 23 வருட பாக்கித்தொகை. தோராயமாக கணக்கு போட்டால் ஒரு மாதத்திற்கு 2.64 கோடி மட்டுமே. இதன் பரப்பளவு 160 ஏக்கர்கள். மெட்ரோ ரயில் விரிவாக்கம், பஸ் நிலைய விரிவாக்கம் அனைத்திற்கும் அளித்தது போக 100 ஏக்கர் நிலம் தங்களிடம் இருப்பதாக சொல்கிறார்கள். அப்படிப்பார்த்தால் ஒரு ஏக்கருக்கு ஒரு மாதத்திற்கான தொகை வெறும் 2 லட்சத்து 64 ஆயிரம் மட்டுமே. கிண்டியில் ஒரு ஏக்கர் நிலத்தின் மதிப்பு குறைந்த பட்சம் 20 கோடிக்கு மேல் இருக்கும். எனவே, வாடகை 0.01% கேட்டதை தான் அநியாய வாடகை என்று நீதிமன்றத்திற்கு சென்றிருக்கிறார்கள், நீதிமன்றமும் ஏழைகளின் கோரிக்கையை ஏற்று வங்கி கணக்கை முடக்கியதற்கு தடை விதித்து விட்டது. இந்த வழக்கு இன்னும் ஒரு 20 வருடங்களுக்கு அப்படியே புதைந்து விடும்.
இதே போல சென்னையின் மையப்பகுதியில் கோல்ப் விளையாட்டை ஊக்குவிப்பதற்காக 80 ஏக்கர் நிலம் காஸ்மோபாலிடன் கிளப்பிற்கு அரசு அளித்துள்ளது. கோல்ப் விளையாட்டு யார் விளையாடுவார்கள், இந்த விளையாட்டில் இதுவரை என்ன சாதித்துள்ளார்கள் என்பதெல்லாம் யாருக்கும் தெரியாது.சென்னையின் கோடீஸ்வரர்கள் முதல் நீதியரசர்கள் வரை இந்த கிளப்பின் அங்கத்தினர்கள். அவர்களில் எத்தனை பேர் கோல்ப் விளையாடுவார்கள், எத்தனை போட்டிகளில் பங்கேற்று தமிழ்நாட்டிற்கு பெருமை தேடித்தந்திருக்கிறார்கள் என்பது குறித்தும் தெரியவில்லை. ஆரம்ப காலத்தில் இந்த நிலத்திற்கான வருடாந்திர தொகை எல்லாம் அப்போதைய சந்தை மதிப்பை கொண்டு பார்த்தாலும் மிக மிக சொற்பமானது இந்த நிலத்தை தமிழ்நாடு அரசு விளையாட்டு மேம்பாட்டு கழகத்திற்காக திரும்ப பெறும் அரசின் பல்வேறு முயற்சிகள் நீதிமன்றங்களின் உதவியோடு முறியடிக்கப்பட்டிருக்கின்றன. பல்வேறு சுற்று வழக்குகளுக்கு பிறகு 2009-ம் ஆண்டு 80 ஏக்கர் நிலத்திற்கு ஒரு வருட குத்தகை தொகையாக 2026ஆம் ஆண்டு வரை 1.5 கோடி என நிர்ணயிக்கிறார்கள். அதாவது ஒரு ஏக்கர் நிலத்திற்கான மாத வாடகை தொகை ரூபாய் 15, 625 மட்டுமே! இந்த தொகையை கூட பரம ஏழைகள் உறுப்பினர்களாக இருக்கும் இந்த கிளப் கட்ட முடியாது என்று நீதிமன்றத்திற்கு சென்று இறுதியாக 2015-ஆம் ஆண்டு உயர் நீதிமன்றம் 25 கோடி கட்டுமாறு உத்தரவிட்டது. நிச்சயமாக கட்டியிருக்க மாட்டார்கள், உயர் நீதிமன்றத்திலோ அல்லது உச்ச நீதிமன்றத்திற்கு மேல் முறையீட்டிற்கு சென்றிருப்பார்கள் என்றே நினைக்கிறேன். தற்போதைய வழக்கு நிலவரம் தெரியவில்லை.
எனது கேள்வி ஒன்று தான். நகரின் பிரதான பகுதிகளான சேப்பாக்கத்திலும், ராயப்பேட்டையிலும், கிண்டியிலும்தான் கோல்பையோ, கிரிக்கெட்டையோ, குதிரை பந்தயத்தையோ இன்னமும் தொடர முடியுமா? உண்மையில் அது தான் காரணமா? கண்டிப்பாக கிடையாது. இந்த விளையாட்டு மேம்பாடு, ஊக்குவிப்பு என்பதெல்லாம் பம்மாத்து தான். வார இறுதியிலும், விடுமுறை நாட்களிலும் சென்னையின் உயர் குடியினரும், அதிகார வர்க்கத்தினரும் கூடி கும்மியடிப்பது தான் இந்த கிளப்களின் பிரதான நடவடிக்கை. அதற்கு தான் சென்னையின் பிரதான பகுதிகளில் இருக்கும் விலை மதிப்பில்லாத நிலங்கள் மானிய விலையில் ஒப்பந்தங்கள் அளிக்கப்பட்டு புதுப்பிக்கப்பட்டு வருகின்றன. நண்பர் ஒருவர் உறுப்பினராக இருப்பதால் சென்னை ரேஸ் கிளப்பிற்கு சில முறை டட்ச் விருந்திற்கு சென்றிருக்கிறேன். பத்து பேர் குழுவாக சென்று எவ்வளவு தான் குடித்தாலும், அளவுக்கதிகமாக சைவ, அசைவ சைட் டிஷ் சாப்பிட்டாலும் ஒருவருக்கான தொகை என்பது ஐநூறு ரூபாய்க்கு மேல் வராது! தி நகரில் இருக்கும் டென் டவுனிங் ஸ்ட்ரீட்டில் ஒரு பைண்ட் பியர் தோராயமாக 500 ரூபாய் இருக்கும் என்பதை ஒப்பிட்டு பார்த்தால் தான் வித்தியாசம் புரியும். பத்து ரூபாய் சர்க்கரை மானியத்திற்க்கு லபோ திபோ என குதிப்பவர்கள் இதை பற்றி எப்போதாவது பேசியிருக்கிறார்களா? வங்கி கணக்கை முடக்கியதற்கே மூன்று செய்தி கட்டுரைகளை கிளப்களின் சார்பாக வெளியிட்டிருக்கும் தி ஹிந்து பல்லாண்டுகளாக வாழ்ந்து வந்த வீடுகளை இடித்து மக்களை வெளியேற்றியதை பற்றிய ஒரு துண்டு செய்தி கூட வெளியிடவில்லை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
சென்னையின் பிரதான பகுதிகளில் நூற்றுக் கணக்கான ஏக்கர் நிலங்களை சில குறிப்பிட்ட மேட்டுக்குடியினர் அரசு ஆதரவுடன் வாங்கி கொண்டு அதற்கான நியாயமான வாடகையையும் கொடுக்காமல் நீதிமன்றத்தின் துணையோடு இழுத்தடிப்பவர்கள் ஆக்கிரமிப்பாளர்கள் என்ற வகையில் வர மாட்டார்கள். ஏனென்றால் நீதிமன்றம் துணைக்கு இருக்கிறது, தெரிந்தோ தெரியாமலோ நீதிமன்றம் உதவிக்கு வரும் வகையில் தவறாக உத்தரவிட தெரிந்த அரசு அதிகாரிகள் இருக்கிறார்கள். இன்னும் ஆயிரம் ஆண்டுகள் ஆனாலும் இந்த கிளப்கள் இதே இடத்தில் தான் இருக்கும் . மெட்றாஸ் ரேஸ் கிளப்பின் கார் பார்க்கிங் மற்றும் திறந்த வெளி பார் இயங்கும் இடத்தை மட்டும் விட்டு கொடுத்தாலே சென்னையின் ஒட்டு மொத்த சேரியில் குடியிருப்பவர்களுக்கும், அதாவது 'ஆக்கிரமிப்பாளர்களுக்கும்', அடுக்கு மாடி வீடு குடியிருப்பு கட்டி கொடுத்து விடலாம். ஆனால், இந்த 'யதார்த்தம்' மட்டும் மீடியாக்களுக்கோ, தமிழ்நாட்டை ஆளும் கட்சிகளுக்கோ, சமூக நீதி காவலர்களுக்கோ உறுத்தாது.
சொகுசு கிளப்புக்களின் ஆக்கிரமிப்பு அரசியலையும் வாய்தா கலாச்சாரம் மூலம் அவர்கள் அரசை எப்படி ஏய்த்து வருகிறார்கள் என்பதையும் மிகவும் அருமையாக விளக்கியுள்ளார்.
அவருக்கு எனது மனமார்ந்த பாராட்டுக்கள்.
கிரீம்ஸ் ரோடு திடீர் நகர் குடியிருப்பை சேர்ந்த மக்களை ஆக்கிரமிப்பிற்காக அகற்றியதை எந்த வெகுஜன ஊடகமும் செய்தியாக்கவில்லை. விவாதிக்கவில்லை. பிரதான எதிர்க்கட்சிகளும் கண்டு கொள்ளவில்லை. அது மட்டுமல்ல, எதிர்ப்பவர்களை சில 'சமூக நீதி காவலர்கள்', 'ஏழைகளை 'ரொமாண்டிசைஸ்' செய்ய கூடாது', 'யதார்த்தத்தை புரிந்து கொள்ளவேண்டும்', 'நகருக்குள்காகவே இவர்களை மறு குடியமர்த்துவதற்கு இடம் கிடையாது' எனவே, இவர்களை ஆக்கிரமிப்பாளர்களாகவே புரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்று சொல்கிறார்கள். சென்னையின் மையப்பகுதியில் ராணுவத்திற்கு சொந்தமாக ஆயிரக்கணக்கான ஏக்கர்கள் நிலம் இருந்தாலும் கையகப்படுத்துவது சிரமம் என்கிறார்கள். வேறு வழியே இல்லையா..?
கடந்த வாரம் வெள்ளிக்கிழமை ஹிண்டுவில் சென்னையின் பிரதான கிளப்களின் வங்கி கணக்குகளை வாடகை பாக்கிக்காக முடக்கியது குறித்து முதல் பக்கத்திலும் நான்காம் பக்கத்திலும் மூன்று விரிவான செய்தி கட்டுரைகளை வெளியிட்டிருந்தது. சாராம்சம் இது தான். சென்னை கிரிக்கெட் கிளப், சென்னை ரேஸ் கிளப்களுக்கு 'அநியாயமாக' 1553கோடியும், 730 கோடியும் வாடகை கேட்டு கொடுக்காததால் வங்கி கணக்குகள் முடக்கப்பட்டு விட்டதால் 'கிரிக்கெட்டுக்கு பெரிய இழப்பு ஏற்பட்டு விட போகிறது', 'குதிரைகளுக்கு புல்லு கட்டு கூட வாங்க முடியாமல் தவிக்கிறார்கள்' என்று வருத்தப்பட்டு பாரம் சுமந்து எழுதியது. முதல் முறை படிப்பவர்களுக்கு இது மிகவும் அநியாயமாகவே தோன்றும். திடீர்னு இவ்வளவு பணத்தை கேட்டா எப்படி கட்ட முடியும்? ஆனால், இந்த தொகை இவ்வளவு ஏறியதற்கு காரணமே இவர்கள் தான் என்றால்? ஒவ்வொரு முறை குத்தகை தொகையை உயர்த்தும் போதும் நீதிமன்றத்திற்கு சென்று தடையாணை பெறுவது, வழக்கை இழுத்தடிப்பது, வழக்கு நிலுவையில் இருக்கும் போதே நீதிமன்றம், அரசுகளின் உதவியால் ஒப்பந்தத்தை புதுப்பித்துக் கொள்வது, என்று தொடர்ச்சியாக அரசு நிலங்களை ஆக்கிரமித்து வருகிறார்கள்.
சென்னை கிரிக்கெட் சங்கத்திற்கு அளிக்கப்பட்ட வரலாறை பார்ப்போம். 1936-ம் ஆண்டு அரசு சென்னை கிரிக்கெட் 12 காணி (1 காணி என்பது 1.32 ஏக்கர்) கிட்டத்தட்ட 288 கிரவுண்டுகளுக்கும் மேலே. 1965-ல் அதற்கு வருட குத்தகையாக முதல் பத்தாண்டுகளுக்கு ரூபாய் 5000, அடுத்த பத்தாண்டுகளுக்கு 7,500 ரூபாய், அடுத்த பத்தாண்டுகளுக்கு ரூபாய் 10,000 என நிர்ணயிக்கப்படுகிறது. பிறகு 1995-ஆம் ஆண்டு ஐந்து வருடங்களுக்கு வருட குத்தகையாக 50,000 ரூபாய் நிர்ணயித்தும் 2000-ம் ஆண்டிற்கு பிறகு அரசு குத்தகை தொகையை உயர்த்திக்கொள்ளலாம் என்று ஒப்பந்தம். அதாவது 2000-ஆம் ஆண்டு வரை 288 கிரவுண்ட் இடத்திற்கு ஒரு மாதத்திற்கு இவர்கள் கொடுத்த அதிக பட்ச தொகையே 4166 ரூபாய் தான். சேப்பாக்கத்தில் உள்ள ஒரு கிரவுண்ட் அரசு நிலத்திற்கு இவர்கள் கொடுத்த தொகை வெறும் 14 ரூபாய் மட்டுமே.
2004-ஆம் ஆண்டு தான் சந்தை விலைப்படி 2000-2004-ஆம் ஆண்டுகளுக்கு உரிய தொகையாக 22.98 கோடி கேட்கிறது, அதாவது ஆண்டுக்கு 5.75 கோடி. சென்னை கிரிக்கெட் சங்கத்தின் ஆண்டு வருமானம் 23லிருந்து 30 கோடி எனவும் செலவினங்கள் 22லிருந்து 23 கோடி என்று அவர்களே சொல்கிறார்கள். எனவே அப்போதே இந்த தொகையை கட்டியிருக்கலாமே? கட்டவில்லை. நீதிமன்றத்திற்கு செல்கிறார்கள். நீதிமன்றத்திற்கு சென்றால் என்ன ஆகும், அப்படியே இழுக்கிறது. தற்போது 1553 கோடி என்று வாயை பிளப்பவர்கள் இது பதினேழு ஆண்டுகளுக்கான தொகை என்பதையும், வட்டி, அபராதம் என்றெல்லாம் சேர்த்திருப்பார்கள் என்றும் சொல்லத்தேவையில்லை.
விளையாட்டை ஊக்குவிப்பதற்காக ஒதுக்கப்படும் நிலத்தில் எல்லாம் கணக்கு பார்க்கலாமா என்பவர்கள் தவறும் இடம் சென்னை கிரிக்கெட் சங்கம் என்பது அரசு அமைப்போ அல்லது அறம் சார்ந்த பெரியோர்களின் கட்டுப்பாட்டிலோ இருக்கும் அமைப்பல்ல என்பதை தான். இத்தனை ஆண்டுகளாக இவர்கள் இந்த விளையாட்டுக்காக என்ன கிழித்தார்கள், யார் பலனடைந்தார்கள், எத்தனை பேரை தமிழ்நாட்டிலிருந்து இந்திய அணிக்காக உருவாக்கியிருக்கிறார்கள், அவர்கள் எந்த வகுப்பை சார்ந்தவர்கள் என்பதை அறிந்தாலே தெரிந்து விடும் இது ஒரு சங்கர மடம் என்பது. கிரிக்கெட் போட்டிகளை காண்பதற்கான சில ஓசி பாஸ்களுக்காகவும், டிஷர்ட்களுக்காகவும் அதிகாரத்தில் இருப்பவர்கள் விலை போகிறார்கள்.
இப்போது சென்னை ரேஸ் கிளப்பிற்கு வருவோம். 730 கோடி என்பது 1994-2017ஆம் ஆண்டுகளுக்கு உரியது. 23 வருட பாக்கித்தொகை. தோராயமாக கணக்கு போட்டால் ஒரு மாதத்திற்கு 2.64 கோடி மட்டுமே. இதன் பரப்பளவு 160 ஏக்கர்கள். மெட்ரோ ரயில் விரிவாக்கம், பஸ் நிலைய விரிவாக்கம் அனைத்திற்கும் அளித்தது போக 100 ஏக்கர் நிலம் தங்களிடம் இருப்பதாக சொல்கிறார்கள். அப்படிப்பார்த்தால் ஒரு ஏக்கருக்கு ஒரு மாதத்திற்கான தொகை வெறும் 2 லட்சத்து 64 ஆயிரம் மட்டுமே. கிண்டியில் ஒரு ஏக்கர் நிலத்தின் மதிப்பு குறைந்த பட்சம் 20 கோடிக்கு மேல் இருக்கும். எனவே, வாடகை 0.01% கேட்டதை தான் அநியாய வாடகை என்று நீதிமன்றத்திற்கு சென்றிருக்கிறார்கள், நீதிமன்றமும் ஏழைகளின் கோரிக்கையை ஏற்று வங்கி கணக்கை முடக்கியதற்கு தடை விதித்து விட்டது. இந்த வழக்கு இன்னும் ஒரு 20 வருடங்களுக்கு அப்படியே புதைந்து விடும்.
இதே போல சென்னையின் மையப்பகுதியில் கோல்ப் விளையாட்டை ஊக்குவிப்பதற்காக 80 ஏக்கர் நிலம் காஸ்மோபாலிடன் கிளப்பிற்கு அரசு அளித்துள்ளது. கோல்ப் விளையாட்டு யார் விளையாடுவார்கள், இந்த விளையாட்டில் இதுவரை என்ன சாதித்துள்ளார்கள் என்பதெல்லாம் யாருக்கும் தெரியாது.சென்னையின் கோடீஸ்வரர்கள் முதல் நீதியரசர்கள் வரை இந்த கிளப்பின் அங்கத்தினர்கள். அவர்களில் எத்தனை பேர் கோல்ப் விளையாடுவார்கள், எத்தனை போட்டிகளில் பங்கேற்று தமிழ்நாட்டிற்கு பெருமை தேடித்தந்திருக்கிறார்கள் என்பது குறித்தும் தெரியவில்லை. ஆரம்ப காலத்தில் இந்த நிலத்திற்கான வருடாந்திர தொகை எல்லாம் அப்போதைய சந்தை மதிப்பை கொண்டு பார்த்தாலும் மிக மிக சொற்பமானது இந்த நிலத்தை தமிழ்நாடு அரசு விளையாட்டு மேம்பாட்டு கழகத்திற்காக திரும்ப பெறும் அரசின் பல்வேறு முயற்சிகள் நீதிமன்றங்களின் உதவியோடு முறியடிக்கப்பட்டிருக்கின்றன. பல்வேறு சுற்று வழக்குகளுக்கு பிறகு 2009-ம் ஆண்டு 80 ஏக்கர் நிலத்திற்கு ஒரு வருட குத்தகை தொகையாக 2026ஆம் ஆண்டு வரை 1.5 கோடி என நிர்ணயிக்கிறார்கள். அதாவது ஒரு ஏக்கர் நிலத்திற்கான மாத வாடகை தொகை ரூபாய் 15, 625 மட்டுமே! இந்த தொகையை கூட பரம ஏழைகள் உறுப்பினர்களாக இருக்கும் இந்த கிளப் கட்ட முடியாது என்று நீதிமன்றத்திற்கு சென்று இறுதியாக 2015-ஆம் ஆண்டு உயர் நீதிமன்றம் 25 கோடி கட்டுமாறு உத்தரவிட்டது. நிச்சயமாக கட்டியிருக்க மாட்டார்கள், உயர் நீதிமன்றத்திலோ அல்லது உச்ச நீதிமன்றத்திற்கு மேல் முறையீட்டிற்கு சென்றிருப்பார்கள் என்றே நினைக்கிறேன். தற்போதைய வழக்கு நிலவரம் தெரியவில்லை.
எனது கேள்வி ஒன்று தான். நகரின் பிரதான பகுதிகளான சேப்பாக்கத்திலும், ராயப்பேட்டையிலும், கிண்டியிலும்தான் கோல்பையோ, கிரிக்கெட்டையோ, குதிரை பந்தயத்தையோ இன்னமும் தொடர முடியுமா? உண்மையில் அது தான் காரணமா? கண்டிப்பாக கிடையாது. இந்த விளையாட்டு மேம்பாடு, ஊக்குவிப்பு என்பதெல்லாம் பம்மாத்து தான். வார இறுதியிலும், விடுமுறை நாட்களிலும் சென்னையின் உயர் குடியினரும், அதிகார வர்க்கத்தினரும் கூடி கும்மியடிப்பது தான் இந்த கிளப்களின் பிரதான நடவடிக்கை. அதற்கு தான் சென்னையின் பிரதான பகுதிகளில் இருக்கும் விலை மதிப்பில்லாத நிலங்கள் மானிய விலையில் ஒப்பந்தங்கள் அளிக்கப்பட்டு புதுப்பிக்கப்பட்டு வருகின்றன. நண்பர் ஒருவர் உறுப்பினராக இருப்பதால் சென்னை ரேஸ் கிளப்பிற்கு சில முறை டட்ச் விருந்திற்கு சென்றிருக்கிறேன். பத்து பேர் குழுவாக சென்று எவ்வளவு தான் குடித்தாலும், அளவுக்கதிகமாக சைவ, அசைவ சைட் டிஷ் சாப்பிட்டாலும் ஒருவருக்கான தொகை என்பது ஐநூறு ரூபாய்க்கு மேல் வராது! தி நகரில் இருக்கும் டென் டவுனிங் ஸ்ட்ரீட்டில் ஒரு பைண்ட் பியர் தோராயமாக 500 ரூபாய் இருக்கும் என்பதை ஒப்பிட்டு பார்த்தால் தான் வித்தியாசம் புரியும். பத்து ரூபாய் சர்க்கரை மானியத்திற்க்கு லபோ திபோ என குதிப்பவர்கள் இதை பற்றி எப்போதாவது பேசியிருக்கிறார்களா? வங்கி கணக்கை முடக்கியதற்கே மூன்று செய்தி கட்டுரைகளை கிளப்களின் சார்பாக வெளியிட்டிருக்கும் தி ஹிந்து பல்லாண்டுகளாக வாழ்ந்து வந்த வீடுகளை இடித்து மக்களை வெளியேற்றியதை பற்றிய ஒரு துண்டு செய்தி கூட வெளியிடவில்லை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
சென்னையின் பிரதான பகுதிகளில் நூற்றுக் கணக்கான ஏக்கர் நிலங்களை சில குறிப்பிட்ட மேட்டுக்குடியினர் அரசு ஆதரவுடன் வாங்கி கொண்டு அதற்கான நியாயமான வாடகையையும் கொடுக்காமல் நீதிமன்றத்தின் துணையோடு இழுத்தடிப்பவர்கள் ஆக்கிரமிப்பாளர்கள் என்ற வகையில் வர மாட்டார்கள். ஏனென்றால் நீதிமன்றம் துணைக்கு இருக்கிறது, தெரிந்தோ தெரியாமலோ நீதிமன்றம் உதவிக்கு வரும் வகையில் தவறாக உத்தரவிட தெரிந்த அரசு அதிகாரிகள் இருக்கிறார்கள். இன்னும் ஆயிரம் ஆண்டுகள் ஆனாலும் இந்த கிளப்கள் இதே இடத்தில் தான் இருக்கும் . மெட்றாஸ் ரேஸ் கிளப்பின் கார் பார்க்கிங் மற்றும் திறந்த வெளி பார் இயங்கும் இடத்தை மட்டும் விட்டு கொடுத்தாலே சென்னையின் ஒட்டு மொத்த சேரியில் குடியிருப்பவர்களுக்கும், அதாவது 'ஆக்கிரமிப்பாளர்களுக்கும்', அடுக்கு மாடி வீடு குடியிருப்பு கட்டி கொடுத்து விடலாம். ஆனால், இந்த 'யதார்த்தம்' மட்டும் மீடியாக்களுக்கோ, தமிழ்நாட்டை ஆளும் கட்சிகளுக்கோ, சமூக நீதி காவலர்களுக்கோ உறுத்தாது.
