பேட்ட – என்னத்தை எழுத?

முதல் பாதி பார்க்கும் போது நன்றாக உள்ளது மாதிரித்தான் இருந்தது. ரஜனிகாந்த் ஹாஸ்டல் வார்டனாக மாணவர்களோடு பழகும் சீன்கள் எல்லாம் ஓ.கே தான்.

ஆனால் இரண்டாவது பாதிதான் மிகவும் சோதனையாக அமைந்து விட்டது.  ஃப்ளாஷ் பேக்கோ அல்லது உத்தர பிரதேச காட்சிகளோ மனதில் நிற்கவில்லை. எப்போது படம் முடியும் என்ற அளவிற்கு பொறுமையை சோதித்து விட்டது.

மணல் கொள்ளை, ஆணவக் கொலை, காவிகளின் அராஜகம், திருநங்கைகள் பற்றி எல்லாம் பேசப்பட்டுள்ளதாக பல தோழர்கள் பரவசப்பட்டு எழுதி இருந்தார்கள். அந்த காட்சிகள் எதுவுமே கொஞ்சம் கூட ஆழமில்லாதவை. படத்தில் என்ன வசனம் பேசியிருந்தாலும் அதை நிஜத்தில் ரஜனி கடைபிடிக்கப் போவதில்லை.

ரஜனிகாந்தை மட்டுமே முன்னிறுத்துவதற்காக பாவம் விஜய் சேதுபதி, சிம்ரன், த்ரிஷா, மகேந்திரன், சசிகுமார் ஆகியோர் வீணடிக்கப்பட்டுள்ளனர்.  இதிலே ரொம்பவும் பாவம் சிம்ரனும் த்ரிஷாவும். ஒரு நிமிடம் மட்டுமே வரும் சின்னி ஜெயந்த் நான்கு யூட்யூப் சேனல்களில் பேட்டி கொடுத்ததாக என் மகன் சொன்னான்.

கபாலியையும் காலாவையும் கடுமையாக விமர்சித்தவர்கள் இந்த படத்தை உயர்த்திப் பிடிப்பதும் கூட  ஒரு வித அரசியலாகத்தான் தெரிகிறது. “நிலம் எங்கள் உரிமை” என்ற கருத்தையும் காவிக்கு எதிராக சிவப்பும் நீலமும் கறுப்பும் ஒன்றிணைய வேண்டும் என்பதையும் மிகவும் அழுத்தமாகச் சொன்ன காலாவை விட பேட்ட ஒன்றும் அவ்வளவு உசத்தியாக தோன்றவில்லை.

ஒளிப்பதிவு, பின்னணி இசை போன்ற விஷயங்கள் நன்றாக இருந்தது.

என் பக்கத்தில் உட்கார்ந்திருந்த ஒருவருக்கு ஐம்பது வயதிருக்கும். முன் சீட்டில் உட்கார்ந்திருந்தவர் நாற்பது வயதைக் கடந்திருந்தார். ஆனாலும் அவர்களின் அலப்பறை ஓவராகவே இருந்தது.  ஆக ரசிகர்கள் எப்போதுமே ரசிகர்களாக வயது வித்தியாசமில்லாமல் இருக்கிறார்கள். இதுதான் நடிகர்களுக்கு நாற்காலிக் கனவுகளைத் தருகிறது.

ஒரு ஸ்மால் டவுட்:

ரஜனி வில்லனை அவ்வப்போது சுள்ளான் என்று அழைத்து அசிங்கப் படுத்துகிறார். தனுஷ் நடித்த ஒரு படத்தின் பெயர் சுள்ளான் என்றும் ஆரம்ப காலத்தில் அவரை கிசுகிசுக்களில் சுள்ளான் என்றும் குறிப்பிடுவார்கள். வில்லனை சுள்ளான் என்று அழைப்பதன் மூலம் தன் மருமகனுக்கு ஏதாவது செய்தி சொல்கிறாரா ரஜனி?

செண்டிமென்ட் (கடைக்குட்டி) சிங்கம்

நேற்று காலைக் காட்சி சென்றிருந்தோம்.  படத்தில் வரும் சத்யராஜ் குடும்பத்து உறுப்பினர்கள் அளவு கூட தியேட்டரில் பால்கனியில் ஆட்கள் இல்லை. கீழேயும் கூடத்தான். மின் கட்டணம் கட்டக்கூட டிக்கெட் வசூல் வந்திருக்குமா என்ற கேள்வியோடுதான் படம் பார்க்க துவங்கினோம்.

படத்தின் சாதக அம்சங்கள் என்னவென்று பார்த்தால்

விவசாயியை மதிக்க வேண்டும், விவசாயத்திற்கு முன்னுரிமை வழங்க வேண்டும் என்பதை வலியுறுத்துகிற படம்.

அதே போலத்தான் ஜல்லிக்கட்டு, ரேக்ளா போட்டி ஆகியவற்றுக்கும் முக்கியத்துவம் அளிக்கப்பட்ட படம்.

குடும்ப உறவுகள் பற்றி நீண்ட நாட்களுக்குப் பிறகு வந்த படம். ஏராளமான கதாபாத்திரங்கள் இருந்தாலும் குழப்பம் வராமல் பார்த்துக் கொள்ளப்பட்டுள்ளது.

அற்புதமான ஒளிப்பதிவு, கார்த்திக்கின் இயல்பான நடிப்பு, சூரியின் காமெடி  ஆகியவையும் படத்திற்குப் பலம். சத்யராஜை இன்னும் நன்றாகப் பயன்படுத்திக் கொண்டிருக்கலாம்.

ஆணவக் கொலை செய்கின்றவனை காவல்துறையும் நீதிபதியும் மிகக் கடுமையாக நடத்துகிற , சாடுகிற காட்சிகள் நிஜத்திலும் நடந்தால் நன்றாக இருக்கும் என்று ஏங்க வைக்கிறது.

கார்த்திக்கு பெண் தர வேண்டும் என்று காத்திருந்த அக்காக்கள் கோபப்படுவதிலாவது நியாயம் உண்டு. மற்ற அக்காக்களின் கோபமெல்லாம் கதையை இழுத்துச் செல்ல செயற்கையாக உருவாக்கப்பட்டதாக இருக்கிறது.

அதே போல ஒரே பாடலில் கதாநாயகன் பணக்காரனாவது போல, க்ளைமேக்ஸில் கார்த்திக் கண்ணீர் மல்க பேச, அனைவரும் திருந்தி விடுவது அதிக பட்ச செயற்கையாக இருக்கிறது.

தியேட்டரை விட்டு வெளியே வந்த உடனேயே பாட்டெல்லாம் மறந்து போய் விடுகிறது.

சமீப காலத்தில் ஓவர் செண்டிமெண்ட், ஓவர் கண்ணீரோடு வந்த படம் இதுதான்.

அப்புறம் முக்கியமாக

சத்ரியன் படத்தில் “மாலையில் யாரோ? மனதோடு பேச” என்று பாடிய, சுந்தர காண்டத்தில் சேலையை வரிந்து கட்டிக் கொண்டு சண்டை போட்ட பானுபிரியாவா இது? பரிதாபம் !!!

பின் குறிப்பு : கடைசி வரியைப் பார்த்து விட்டு எங்கள் தோழர் ஆரோக்கியராஜ், "தோழர் ராமனின் விருப்பப்படி" என்று “மாலையில் யாரோ?” பாடலை வாட்ஸப் க்ரூப்பில் போடாமல் இருக்க வேண்டுமே என்ற பதட்டம் வேறு இருக்கத்தான் செய்கிறது.

காலா – ஒரு கேள்வி, ஒரு ஏமாற்றம்

நேற்றைய பதிவின் தொடர்ச்சி

காலா படத்தின் ஒரு காட்சியில் ரஜனிகாந்தை போலீஸ் ஸ்டேஷனுக்கு அழைத்து போய் பஞ்சாயத்து நடக்கும். அநே இருக்கும் அமைச்சர் கதாபாத்திரத்தில்  நடித்த சாயாஜி ஷிண்டேவைப் பார்த்து போதையில் உள்ள ரஜனிகாந்த் “யாரு இவரு?” என்று மீண்டும் மீண்டும் கேட்டு வெறுப்பேற்றுவார். தூத்துக்குடி மருத்துவமனையில் மாணவன் சந்தோஷ்குமார் “யார் நீங்க?” என்று  கேட்ட போது இக்காட்சி உங்களுக்கு நினைவில் வந்ததா ரஜனிகாந்த் சார்? அக்காட்சியை பார்க்கும் போது தூத்துக்குடி சம்பவம் எனக்கு நினைவு வந்தது என்னமோ உண்மை.

“வேங்கை மவன் ஒத்தையில நிக்கேன். தில்லிருந்தா மொத்தமா வாங்கடா?”

என்று ட்ரெய்லரில் மீண்டும் மீண்டும் காண்பித்ததால்  பாட்சா படத்தில் மாணிக்கம் பாட்சாவாக மாறுகிற ஆக்ரோஷமான சண்டைக் காட்சி போல ஒரு ஆக்ரோஷமான சண்டையை எதிர்பார்த்தேன்.  பாட்சா படத்தின் அந்த காட்சியும் சண்டையும் மிகவும் பிடிக்கும். ஆனால் ஒத்தையில் நின்ன  நீங்க சண்டை போட துவங்கும் முன்னே உங்க ஆளுங்க வந்து சண்டை போட்டு உங்களுக்கு லைட்டா கூட கையை உயர்த்த வாய்பில்லாமல் செஞ்சுட்டாங்களே!

இக்காட்சி உருவாக்கியிருந்த பில்ட் அப் ஏமாற்றத்தைத்தான் அளித்தது.

நேற்றைய பதிவில் குறிப்பிடாத ஒரு நல்ல காட்சி.

காவல்துறையால் ஆடை அவிழ்க்கப்படும் பெண், ஆடையை எடுக்காமல் அருகில் உள்ள தடியை எடுத்து போலீஸை அடிக்கும் காட்சி சூப்பரான ஒன்று. 

தின மலர் பார்க்க வைத்த "காலா"

ரஜனியின் தூத்துக்குடி விஜயத்திற்குப் பிறகு "காலா" படத்திற்கு செல்ல வேண்டாம் என்று எடுத்திருந்த முடிவை மாற்றியது தினமலர் வெளியிட்ட தலைப்புச் செய்திதான்.

வேலூரில் புதிதாக திறந்துள்ள பி.வி.ஆர் சினிமாஸ் அரங்கில்தான் "காலா" பார்க்கச் சென்றோம். விமான நிலைய செக்யூரிட்டி செக் எல்லாம் செய்தார்கள். ஸ்னாக்ஸ் எடுத்துச் செல்லக்கூடாதாம். அங்கே கொள்ளை விலை வைத்துள்ள பொருட்களை வாங்க வைப்பதற்கான ஏற்பாடு.

"நிலம் எப்படி ஆதிக்கக்காரர்களிடம் சிக்கிக் கொள்கிறது" என்ற அரசியல் வகுப்பு முதல் ஒரு நிமிடத்தில் வேகம் வேகமாக சொல்லி முடித்து விடுகிறார்கள், யாரும் நிதானமாக கவனித்து மனதில் வாங்கிக் கொள்வதற்கு முன்பே.

நிலத்தினை அரசோ, முதலாளிகளோ கைப்பற்ற அனுமதிக்க மாட்டோம் என்ற போராட்டம்தான் படத்தின் துவக்கத்திலிருந்து கடைசி வரை. அமைதியான போராட்டத்தை சீர்குலைக்க அரசும் முதலாளிகளும் எப்படி சமூக விரோதிகளை அனுப்புகிறார்கள் என்ற சதியும் காண்பிக்கப்படுகிறது.

மும்பை நகரெங்கும் காணும்  நானே படேகர் புகைப்படங்கள் அடங்கிய "தூய்மை மும்பை" பேனர்கள், மோடியின் ஸ்வச்ச பாரத்தை நினைவு படுத்தினால் நீங்களும் இந்திய அரசியலை அறிந்தவரே.

வெள்ளையையும் தூய்மையையும் அடையாளப்படுத்துகிற ஒருவர் மனதில் இருப்பதெல்லாம் அழுக்கும் ஆதிக்க வெறியும்தான் என்று சொல்கிற படம் தினமலருக்கு எரிச்சல் தருவது இயல்பானதுதான்.

புதிதான கதையோ, காட்சியமைப்புக்களோ கிடையாது. ரஜனியின் வயதைக் கணக்கில் கொண்டு அவருக்கான காட்சிகளை அமைத்துள்ளார் இயக்குனர்.

படத்தை தாங்கும் மூன்று தொழில் நுட்பத் தூண்கள்

ஒளிப்பதிவாளர்,

இசையமைப்பாளர்,

கலை இயக்குனர்.

முதல் பாதியில் ஈஸ்வரி ராவும் இரண்டாவது பாதியில் நானே படேகரும் படத்தைத் தாங்குகிறார்கள்.

தாராவி மக்களை அழிப்பதற்கு தாக்குதல்கள் நடக்கும் வேளையில் வில்லன் வகையறாக்கள் ராமாயண உபன்யாசம் கேட்டுக் கொண்டிருப்பது பொருத்தமான காட்சியமைப்பு.

"போராட்டம் என்பது தொடர்ச்சியானது. மக்களின் வாழ்வு போராட்டத்தில்தான் அடங்கியுள்ளது" 

என்ற செய்தியை சொல்வதாலும்

"கருப்பும் சிவப்பும் நீலமும் இணைய வேண்டியது இன்றைய அவசியம்"

என்பதை இறுதியில் வலியுறுத்தியுள்ளதாலும் "காலா" கவர்கிறது.

தூத்துக்குடி செல்வதற்கு முன்பாக ரஜனிகாந்த் ஒரு முறை இப்படத்தை பார்த்து விட்டுச் சென்றிருக்க வேண்டும். 

பி.கு

இத்திரைப்படம் பார்த்ததும் தோன்றிய  இரண்டு விஷயங்கள் பற்றி நாளைய பதிவில்

  

"அறம் - உயர்ந்த தரம்" - சுட்ட தலைப்பு

அறம் இன்று பார்த்தோம். மதிய வேளைக் காட்சி  - அரங்கு நிரம்பியிருந்தது. படம் பற்றிய நல்ல விமர்சனங்கள் பரவியதன் வெளிப்பாடு. 

துப்பறியும் படமல்ல, பேயோ, ஆவியோ யாரையும் பிடித்துக் கொள்ளவில்லை. ஆனாலும் முதல் காட்சி முதல் இறுதிக்காட்சி வரை நாற்காலியின் நுனியில் உட்கார வைத்த படம். 

"ஒளிரும் இந்தியா, துன்பத்தில் உழலும் இந்தியா" என்று இரு வேறு இந்தியாக்கள் இருப்பதாக தோழர் சீத்தாராம் யெச்சூரி சொல்லிக் கொண்டே இருப்பார். இப்படம் சொல்லும் செய்தியும் இதைத்தான். அறிவியல் முன்னேற்றம் என்பது ஏழை மக்களைக் காக்க இன்னமும் வரவில்லை என்பதை  கன்னத்தில் அறைந்து சொல்கிறது.

படத்தின் கதையை சிலர் பகிர்ந்தாலும் நான் அதைச் செய்யப் போவதில்லை. படம் பார்ப்பவர்களின் சுவாரஸ்யத்தை குலைக்கக் கூடாது என்ற ஒரு நல்லெண்ணம்தான். ஒரு சின்ன விஷயம்தான் மையக்கரு என்றாலும் அதை மோசமான அரசியல்வாதிகளின் சுய நலம், அதிகார வர்க்கத்தின் அலட்சியம்,  நசிந்து வரும் விவசாயம், எளிய மக்களின் கோபம் ஆகியவற்றோடு இணைத்து அழகாக அளித்துள்ளார் இயக்குனர் கோபி. அவருக்கு பாராட்டுக்களும் வாழ்த்துக்களும். 

மக்கள் பிரச்சினைகளை பல படங்கள் பேசினாலும் கடைசியில் தீர்வை தனி நபர் சாகசமாக முடித்து விடும் பாணியிலிருந்து மாறுபட்டதாக இருப்பதற்காகவே "அறம்" பாராட்ட வேண்டிய படம். 

படத்தின் சிறப்பம்சம் நிச்சயமாக நயன்தாரா.  இப்படி ஒரு மாவட்ட ஆட்சியர்  நம் மாவட்டத்தில் இருந்தால் நன்றாக இருக்குமே என்று ஏங்க வைக்கும் கதாபாத்திரம். அதனை கம்பீரமாக செய்துள்ளார். சிறந்த நடிகை விருதுக்கு தகுதியான நடிப்பு.

நயன்தாரா மட்டுமல்ல, மற்ற அனைத்து நடிகர்களுமே சிறப்பாக செய்துள்ளனர்.  "சத்யா" விற்குப் பிறகு இதில்தான் கிட்டிக்கு நல்ல வாய்ப்பு கிடைத்துள்ளது. சதுரங்க வேட்டையில் வில்லனின் அடியாளாக வந்தவரா இது என்று ஆச்சர்யப்பட வைக்கிறார் புலேந்திரன் கதாபாத்திரத்தில் நடித்தவர். 

வசனங்கள் படு கூர்மை. உப்பங்கழியில் தொடங்கி, முள்காடு, வறண்ட நிலம் என கதைக்களம் அனைத்தையும் கேமரா நன்றாக படம் பிடித்துள்ளது.  ஜிப்ரான் பின்னணி இசையில் அசத்தியுள்ளார்.  

பார்வையாளர்கள் படத்தோடு ஒன்றி விட்டனர் என்பதை கிளைமாக்ஸில் அவர்கள் காண்பித்த எதிர்வினை உணர்த்தியது.  

"அறம்" அவசியம் தியேட்டருக்குச் சென்று பார்க்க வேண்டிய படம்.

பின் குறிப்பு : அறம் பார்த்து விட்டு அதைப் பற்றி முக நூலில் இரண்டே வார்த்தைகளில் பதிவு செய்த விமர்சனத்தை இப்பதிவின் தலைப்பிற்காக சுட்டு விட்டேன்

 

ரொம்பவே லேட்டா ஒரு விமர்சனம் -24

அனேகமாக பெரும்பாலான அரங்குகளை விட்டு வெளியேறி இருக்கும் வேளையில் நேற்று 24 சென்றேன். படத்தை வெகுவாக புகழ்ந்து என் மகன் முக நூலில் எழுதியிருந்தது அப்படம் பார்க்கச் சென்றதற்கான முக்கியமான காரணம். லாஜிக், சைன்ஸ் எல்லாத்தையும் மறந்துட்டு பாரு. டெக்னிக்கலா வாய்ப்பு உண்டா என்றெல்லாம் பார்க்காதே என்று எச்சரித்து விட்டு, கரெக்டா போயிடு. முதல் சீனை பார்க்கவில்லையென்றால் ஒன்னும் புரியாது என்றும் சொல்லி அனுப்பி வைத்தான்.

படத்த்தின் கதையைப் பற்றி பலரும் அக்குவேர் ஆணிவேராக எழுதி விட்டதால் அதைப் பற்றி எழுதப் போவதில்லை.

லாஜிக் என்பதை மறந்து விட்டால் சுவாரஸ்யமான ஒரு படம். சூர்யா வில்லன் கதாபாத்திரத்தினை விட தந்தை மற்றும் மகன் பாத்திரம் பரவாயில்லை என்று தோன்றியது. ஆனால் மீண்டும் மீண்டும் வாட்ச் மெகானிக் என்று சொன்னதில் சமந்தாவிற்கு கடுப்பு வந்ததாகத் தெரியவில்லை, எனக்கு வந்தது.

கால இயந்திரத்தை வைத்துக் கொண்டு இன்னும் சிறப்பாக காட்சிகளை அமைத்திருக்கலாம். பல வருடங்கள் ஆராய்ச்சி செய்து அப்பா கண்டுபிடித்த கால இயந்திரத்தின் கட்டுப்பாட்டில் இருபத்தி நான்கு மணி நேரம் மட்டுமே இருக்குமாம். அதை பல வருடங்கள் பின்னோக்கிச் செல்வதற்கான படி நள்ளிரவிற்குள் மகன் மாற்றி விடுவாராம். இது ஓவர் உடான்ஸ்.

சில காட்சிகள் புத்திசாலித்தனமாக எடுக்கப்பட்டுள்ளது என்பதை ஒப்புக்கொள்ள வேண்டும். வாட்ச் வேறு கையில் கட்டப்பட்டதை அறிந்து மகன் சூர்யா தேடி வருகையில் வில்லன் அப்பாவாக காட்சி தருவது, தன்னை சமந்தா கண்டு பிடித்த உடன் மாடிப்படியில் கீழே விழுந்து, நிலைமையை மாற்றுவது, தான் மாற்றியமைத்த கால இயந்திரம் கொண்டு வந்துள்ளது வில்லன் என்று கண்டுபிடித்த காட்சி ஆகியவற்றை சொல்லலாம். மழையை ஃப்ரீஸ் செய்யும் காட்சியும் ரசிக்க வைக்கிறது. 

சமந்தா வழக்கமான பொம்மை என்றால் சரண்யா வழக்கம் போல் நெகிழ்வூட்டும் அம்மா. ஒரு பாடலைக் கூட ரசிக்க முடியவில்லை என்று சொன்னால் ரஹ்மான் ரசிகர்கள் கோபித்துக் கொள்வார்கள் என்பதால் எதுவும் சொல்லவில்லை. 

கால இயந்திரத்தை இதற்கு முன் வந்த லோ பட்ஜெட் படமான "இன்று, நேற்று, நாளை" இன்னும் சிறப்பாக பயன்படுத்தி இருந்தனர் என்பது கால இயந்திரம் இல்லாமலே நினைவுக்கு வருகிறது. 

லாஜிக்கை மறந்து விட்டு பார்த்து விட்டு வரலாம்.

பெண்களைப் போற்றும் “ருத்ரமாதேவி”

சென்ற வியாழன் அன்று பார்த்த படம் இது. எங்கள் பகுதியில் உள்ள தியேட்டருக்கு விரைவாக வந்து விட்டால் அது பெரும்பாலும் ஓடாத படமாகத்தான் இருக்கும். இருப்பினும் இளையராஜாவின் பின்னணி இசை நன்றாக உள்ளதாக பதிவர்கள் சிலர் எழுதியதால் அதை தியேட்டரில் கேட்பதுதான் சரியாக இருக்கும் என்பதால் அலுவலகத்திலிருந்து வந்து அவசரமாக புறப்பட்டேன். இவ்வளவு அவசரமாக போவதற்கு சனி அல்லது ஞாயிறு போகலாமே என்று என் மகன் கூட சொன்னான். நாளை வெள்ளிக்கிழமை வேறு படம் மாற்றி விடுவார்கள் என்று சொல்லி கிளம்பினேன்.

தமிழிலும் எடுக்கப்பட்ட படம் என்று சொல்லப்பட்டாலும் கூட டப்பிங் செய்யப்பட்ட படமாகவே எனக்கு தோன்றியது. பெயர்களிலும் வசனங்களிலும் அவ்வளவு தெலுங்கு வாடை.

பாகுபலி வெளிவந்து சில வாரங்களே ஆனதாலும் அதில் நடித்துள்ள பலர் இதிலும் நடித்ததாலும் இரண்டுமே ராஜாராணி கதை என்பதால் ஒப்பீடு என்பது தவிர்க்க முடியாதது.

திரையாக்கம் என்பதில் பாகுபலி உச்சத்தில் இருந்தாலும் அதில் அவ்வளவாக இல்லாத கதையம்சம் இதில் இருக்கிறது. வாரிசுப் பிரச்சினையால் மகளை மகனாகவே அறிவித்து மகனாகவே வளர்க்கிறார்கள். தான் ஒரு பெண் என்று அறிந்து கொண்டாலும் நாட்டின் நலன் கருதி ஆணாகவே தொடர்கிற இளவரசியின் கதைதான் ருத்ரமாதேவி.

சில கதாபாத்திரங்களை இன்னும் கொஞ்சம் தெளிவாக சித்தரித்திருக்கலாம், குறிப்பாக கொள்ளையனாக வரும் அல்லு அர்ஜூன். ருத்ரமாதேவியை காதலிக்கும் ராணாவும் எதிரி நாட்டு மன்னனும் கிட்டத்தட்ட ஒரே மாதிரியாகவே இருக்கிறார்கள். 

பாகுபலி படத்தில் வரும் அரண்மனை போலவே இங்கேயும் ஒரு அரண்மனை மலை மீது அமைக்கப்பட்டுள்ளது. போரில் கற்களை பயன்படுத்துவது, நெருப்பை பயன்படுத்துவது, கேடயங்கள், அம்புகள் சீறிப் பாய்ந்து வீரர்கள் மடிவது போன்ற காட்சிகள், எது ஒரிஜினல், எது காப்பி என்ற கேள்வியை எழுப்புகிறது.

அனுஷ்கா நன்றாக நடித்துள்ளார். அது போலவே பிரகாஷ் ராஜூம் கூட. ஆமாம், விஜயகுமாரை துணை நடிகராக மாற்றி விட்டார்கள். 

பாடல்களைப் பொறுத்தவரை தெலுங்கு நெடி அதிகம். பின்னணி இசை அருமை. அதிலும் ருத்ர தேவனாக நடிக்கும் அனுஷ்காவிற்கு திருமணம் செய்து வைத்து விடுகிறார்கள். அந்தப் பெண், நீங்கள் ஒரு பெண் என்பதை நான் அறிவேன் என்று சொல்லுகிற இடத்தில் பின்னணி இசையில் என்றும் முன்னணியில் இருப்பது நான்தான் என்று ராஜா நிரூபிக்கிறார்.

சில இடங்களில் கொஞ்சம் அலுப்பு தட்டினாலும், பெண்களுக்கு ஆண்களுக்கு உள்ள எல்லா திறமைகளும் உண்டு. அவர்களால் ஆண்களையும் விட சிறப்பாக நிர்வாகம் செய்ய முடியும், வீரத்திலும் விவேகத்திலும் அவர்கள் யாருக்கும் சளைத்தவர்கள் அல்ல என்பதை உரக்கச் சொல்வதால் "ருத்ரமாதேவி" எனக்கு பிடித்தமான படமாக மாறியது. 

பின் குறிப்பு : படம் முடிந்து வெளியே வருகிற போது அடுத்த படத்திற்கு போஸ்டர் ஒட்டிக் கொண்டிருந்தார்கள். ஆக அன்றோடு "ருத்ரமாதேவி" யின் வேலூர் விஜயம் முடிந்து போனது.

 

பாகுபலி – பழங்கஞ்சி விமர்சனம்

படம் வெளிவந்து கிட்டத்தட்ட நாற்பது நாட்களுக்கு மேல் ஆன பிறகு நிதானமாக சனிக்கிழமையன்றுதான் பாகுபலி படத்திற்குப் போனேன். என்ன செய்வது? நேரம் கிடைக்க வேண்டுமே!

போனதும் கூட படம் ஒரு பதினைந்து நிமிடம் ஓடிய பிறகுதான். அதனால் எந்த ஒரு பாதிப்பும் இல்லை என்றுதான் சொல்ல வேண்டும்.

எல்லோரும் அடித்து துவைத்து நிமிடம் நிமிடமாக அலசிய ஒரு படத்திற்கு நான் என்ன விமர்சனம் எழுதுவது?

என் மனதில் பட்ட விஷயங்கள்.

தொழில்நுட்ப ரீதியாக மிகவும் சிறந்த படம். 

கிராபிக்ஸ் எது, மினியேச்சர் எது? நிஜம் எது என்று என்னைப் போன்ற சாமானியர்கள் பிரித்தறிய முடியாத அளவிற்கு மிகவும் நேர்த்தியாக எடுக்கப்பட்டுள்ள படம்.

ஒளிப்பதிவும் ஒலிப்பதிவும் அபாரம்.

கதாநாயகனும் வில்லனும் செய்யும் சாகஸங்களை நம்புமளவிற்கு அவர்களின் உடல்வாகு உள்ளது.

தமன்னாவை புரட்சிப் பெண்ணாக முதலில் காண்பித்தாலும் கடைசியில் வழக்கமான தெலுங்கு கதாநாயகியை பயன்படுத்துவது போலத்தான் காண்பித்துள்ளார்கள்.

தமன்னாவால் அனுஷ்காவும் ரம்யா கிருஷ்ணனும் தப்பித்தார்கள்.

கலை - பிரமாதம்.

பின்னணி இசை நன்று. ஆனால் பாடல்கள் ஒட்டவில்லை. 

சத்யராஜை ப்யன்படுத்திய அளவிற்கு நாசருக்கு பங்கு குறைவு.

இவ்வளவு கடினமான உழைப்பு இருந்தாலும் பழைய அம்புலிமாமா கதைதான் என்பது ஏமாற்றம்.

காகில்யர்கள் பேசுவதற்காக புதிய மொழி கண்டுபிடிக்கப்பட்டு பேடண்ட் உரிமையெல்லாம் வாங்கப்பட்டதாக பில்ட் அப் செய்திகள் வந்தன. இந்த மொழியை விட விக்ரம் திரைப்படத்தின் சலாமியா மொழி மேல் என்று தோன்றியது. 

இந்த படத்தை பார்த்தவர்கள் அடுத்த பகுதியை பார்த்தேயாக வேண்டும் என்ற நிலையை உருவாக்கியது ஒரு சாமர்த்தியம்.

கடினமான உழைப்பிற்கேற்ற கதை இல்லை.

பார்ப்போம் அடுத்த பகுதியிலாவது அது உள்ளதா என்று!

 

கௌதம் மேனன் படம் பார்த்தா எந்த போலீசுக்கும் பொண்ணு கிடைக்காது

பார்க்க வேண்டும் என்று விரும்பிய பல திரைப்படங்களை பார்க்க முடியாமல் போயிருக்கிறது. ஆனால் வீட்டிற்கு வந்த உறவினர்கள் திரைப்படம் செல்லலாம் என்று சொன்னதை தட்ட முடியாமல் மாட்டிக் கொண்டது “என்னை அறிந்தால்”.

பல்லாண்டுகளாக நடைபெற்று வரும் வேலூர் மாநகர பாதாள சாக்கடைத் திட்டத்தின் காரணமாக வழக்கமான ஒரு சாலை மூடப்பட்டு மாற்று வழியில் திருப்பி விடப்பட்டதால் தாமதமாகி முதல் சில நிமிடங்களை பார்க்கவில்லை. அஜித்தின் ஃப்ளாஷ் பேக் துவங்கும் நேரம்தான் உள்ளே சென்றோம். அதனால் ஒன்றும் இழப்பில்லை.

கதாநாயகனின் குரலில் கதையை நகர்த்திச் செல்லும் பாணியை கௌதம் மேனன் எப்போது மாற்றிக் கொள்ளப் போகிறார்? அஜித் குரலாக இருந்தாலும் “காக்க காக்க” அன்புச்செல்வன் பேசுவது போலத்தான் தோன்றுகிறது. சூர்யாதான் திரைக்கு வரப்போகிறாரோ என்று நினைக்கத் தோன்றுகிறது. வாரணம் ஆயிரம் போல தந்தைப் பாசம் இதிலும்.

காக்க காக்க படத்திலிருந்து கொஞ்சம், வேட்டையாடு விளையாடு படத்திலிருந்து  கொஞ்சம், வாரணம் ஆயிரம் படத்திலிருந்து கொஞ்சம் என்று கலந்து கட்டி கொடுத்து விட்டார். கதைக்கு மட்டும் முப்பது வருடங்களுக்கு முன்பாக ஆர்.கே.செல்வமணியின் புலன் விசாரணை படத்தில் சொல்லப்பட்ட உடல் உறுப்பு திருட்டுதான்.

முந்தைய இரண்டு போலீஸ் படங்களைப் போலவே  பார்ப்பவர்களையெல்லாம் பட்பட்டென்று சுட்டுக் கொன்று விடுகிறார் கதாநாயகன். முந்தைய இரு படங்களில் கதாநாயகனின் மனைவிகள் கொல்லப்படுகின்றனர் என்றால் இதில் கல்யாணத்திற்கு முதல் நாள் கதாநாயகனின் காதலி கொல்லப்படுகிறார். வாரணம் ஆயிரத்தில் அமெரிக்காவில் பார்த்தவரின் மகன் கடத்தப்பட அவனை மீட்க அதில் சூர்யா களமிறங்குகிறார். இதிலே நண்பரின் மகள் கடத்தப்பட அஜித் களமிறங்குகிறார்.

கதாநாயகனின் வீட்டிற்கு வெளியே செக்யூரிட்டிகளும் சிறப்புக் காவலர்களும் இங்கேயும் நிறுத்தப்படுகிறார்கள். வில்லனின் ஆட்கள் வாகனத்தில் வந்து மாட்டிக் கொள்கிறார்கள். வீட்டிற்கு பின்வழியே காம்பவுண்டை தாண்டிக் குதித்து இங்கேயும் கதாநாயகன் வெளியேறுகிறார். நிறுத்தப்படுகிற செக்யூரிட்டி கடைசியில் முக்கிய வில்லனால் கொல்லப்படுகிறார்கள். கதாநாயகன் முதலில் மிகவும் கடுமையாக அடிபட்டு பிறகு தேறுகிறார். வலிமையான வில்லன் உரத்த குரலில் கத்திக் கொண்டே சண்டை போட்டு தோற்றுப் போகிறார்கள்.

இந்தப் படத்தில் உருப்படியாக எதுவுமே இல்லையா என்று கேட்டால்

நிறைமாத கர்ப்பஸ்திரியாக கதாநாயகியை அறிமுகம் செய்தது, காதலியின் குழந்தையின் தந்தையாகவே கதாநாயகன் தன்னை மாற்றிக் கொள்வது ஆகியவற்றை சொல்லலாம். வில்லனாக அருண் விஜய் மிளிர்கிறார் என்பதையும் பதிவு செய்ய வேண்டும். அஜித் நடந்தால், சண்டை போட்டால், சுட்டால், அவ்வப்போது கத்தினால் போதும் என்று கௌதம் மேனன் முடிவு செய்ய அதை அவர் கச்சிதமாக செய்து முடித்து விட்டார்.

பாவம் ஹாரிஸ் ஜெயராஜ் கொஞ்ச காலம் காணாமல் போய் மீண்டும் வந்ததாலோ என்னவோ பாடல், பின்னணி என்று எதுவும் சுகமில்லை. “அதாரு, உதாரு” பாட்டுக்கு தியேட்டரில் விசில் பறந்தாலும் என் காதிற்கு என்னமோ மிகவும் எரிச்சலைத்தான் தந்தது. ஆனால் பாவம் அஜித் ரொம்ப சிரமப்பட்டாலும் நடனம் வருவேனா என்று ஒத்துழையாமை இயக்கம் நடத்துகிறது. அதே போல் அனுஷ்காவும் இந்த படத்திற்கு அவசியம் கிடையாது.

போலீஸ் அதிகாரியின் மனைவி, காதலி, மகள் ஆகியோருக்கு சாவு நிச்சயம் என்று ஒவ்வொரு படத்திலும் அழுத்தமாக சொல்வதால் வரிசையாக கௌதம் மேனன் படங்களை பார்க்கும் எந்த ஒரு பெண்ணும் போலீஸ்காரர்களை கல்யாணம் செய்து கொள்ளவே மாட்டார்கள்.

ஆனால்  யதார்த்தம்  வெகு தூரத்தில்  இருக்கிறது என்பதை கௌதம் மேனன் புரிந்து கொண்டால் நல்லது, நல்ல போலீஸ்காரர்கள் உட்பட.