அவரின் அரசியல் எரிச்சலூட்டும், ஆனால்

கவிஞர் மனுஷ்ய புத்திரன் எழுதிய “ஊழியின் தினங்கள்” கவிதை நூலை கடந்த வாரம்தான் படித்தேன். வரலாறு காணாத சென்னைப் பெருமழை, தமிழகத்தை உலுக்கிய வேளையில் எழுதப்பட்ட இக்கவிதைகள் மனதில் நீங்காத வலியை ஏற்படுத்தி விடுகிறது. பல்வேறு கோணங்களில் வெள்ளத்தின் பாதிப்பை எழுதியுள்ளார். அழுத்தமாக எழுதப்பட்ட ஒவ்வொரு கவிதையும் தாளாத அழுத்தத்தை ஏற்படுத்துகிறது. என்னை மிகவும் ஈர்த்த கவிதைகளை இங்கே பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.

அத்தனையையும் தட்டச்சு செய்வதற்கான நேரமின்மையால் ஸ்கேன் செய்துள்ளேன். கவிதைகளை படித்து முடித்த பின்பு கடைசியாக எழுதியதையும் படித்து விடுங்கள். தலைப்பு ஏன் என்று புரிய வேண்டுமல்லவா?

சென்னை பெருமழைக்கு முன்பே எழுதப்பட்டதாம் இக்கவிதை. கடலூரிலும் அதைச் சுற்றியுள்ள பகுதிகளிலும் அப்படித்தான் நிகழ்ந்தது. கவிதையில் சொல்லப்பட்ட அத்துணை வரிகளையும் பத்து பேரை பலி வாங்கிய பெரிய காட்டுப்பாளையத்தில் நான் பார்த்தேன்.

ஆனால் சென்னையில் அது பின்னர் நிகழ்ந்தது பெருந்துயரம். கவிஞனின் தீர்க்க தரிசனத்துக்காக மகிழ்வதா இல்லை இப்படிப்பட்ட நிலைக்கு இயற்கையை விட இன்னும் அதிகமாக காரணமாக இருந்த அரசை நொந்து கொள்வதா? பட்டும் திருந்தாமல் மீண்டும் உட்கார வைத்த மக்களை நினைத்து கோபப்படுவதா?

சென்னை நகரத்தின் கூட்டு மனதின் சொற்கள் என்று சொல்வது மிகவும் சரிதான் என்பதை பின் வரும் கவிதைகள் உணர்த்தும்.

சென்னை வெள்ளம் குறித்து ஆட்சியாளர்களை விமர்சித்து ஆயிரம் கவிதை எழுத முடியும் என்றாலும் இத்தொகுப்பில் இரண்டு கவிதைகள் மட்டுமே. அவை இங்கே 

மனுஷ்யபுத்திரன் ஒரு அரசியல்வாதியாக எரிச்சலூட்டுபவர். மக்கள் நலக் கூட்டணி மீதான அடாவடி விஷமப் பிரச்சாரத்திற்கு அடித்தளமே இவர்தான். ஆனாலும் ஒரு கவிஞராக கண்டிப்பாக ஈர்க்கிறார்.உயிர்மை பதிப்பக ஸ்டாலில் இந்நூலை வாங்குகையில் அவர் அங்கேதான் இருந்தார். இப்புத்தகத்தில் அவரது கையெழுத்தை வாங்கியிருக்கலாமோ என்று இப்போது தோன்றியது நிஜம்.

கவிதைக்கு பொய் அழகு என்பார்கள்.

இவரது கவிதைகளில் உண்மை இருப்பதும்

அரசியலில் பொய் இருப்பதும்

மிகப்பெரிய முரண்நகை.