காலமானதால் கண்ணீர் இல்லை, கள்ளத்தனமாய் உள்ளத்தில் ஒரு மகிழ்ச்சி

 விஷம் விதைத்தவன்

வேற்று மாநிலத்துக்காரனை,
வேற்று மதத்தவனை
வெறுக்கக் கற்றுக் கொடுத்தவன்,

கருங்காலி சங்கங்கள்
கருத்தரிக்க 
காரணமாய் இருந்தவன்,
நிர்வாகங்களோடு
கரம் கோர்த்து 
போராட்டங்களை
உடைத்தவன்.

வியர்வை வழிந்தோடும்
தொழிலாளிகள் முகத்தில்
ரத்தத்தை வழியவிட்டவன்,

ஸ்பானர் தூக்கிய கரங்களை
கத்தியும் கடப்பாறையும் 
குண்டாந்தடியும் ஏந்த
வைத்த 
உலக மகா யோக்கியன்,

மும்பை நகரம் என்றாலே
அத்தனை பேரையும்
அஞ்ச வைத்து
அலர வைத்தவன்.

காலம் முடிந்தது,
கண்ணீர் வரவில்லை,
கள்ளத்தனமாய் உள்ளத்தில்
பொங்கும் மகிழ்ச்சியை
மறைக்க வழியில்லை.

தீபாவளி கொண்டாட
எல்லா நியாயங்களும்
உண்டு.

ஆனாலும் முடியவில்லை,
அவன்
விதைத்து விட்டுப் போன
விஷச்செடிகள் இன்னும்
இருக்கிறதே!