மறுபடியும் சிக்கிய மாலன்.

 

போன திங்கட்கிழமை  அன்று நடைபெற்ற சம்பவம் இது.

தீக்கதிர் சென்னை பதிப்பின் முன்னாள் பொறுப்பாசிரியர் தோழர் அ.குமரேசன், முகநூலில் அந்நாள், இந்நாள் கம்யூனிஸ்டுகளைப் பற்றி ஒரு நண்பரோடு நடந்த உரையாடலை பகிர்ந்து கொண்டிருந்தார்.

தன் பக்கத்தை இறுக்கமாக பூட்டி வைத்திருக்கும் மூத்த்த்த மாலன் அங்கே சம்மனின்றி ஆஜராகி  அப்போதுள்ளவர்கள் போல இப்போது இல்லை என்று பட்டியல் போட்டு கடைசியில் கம்யூனிஸ்டுகளை இழிவுபடுத்துவதில் வந்து நின்றார்.

 

“அப்போதிருந்த ஊடகவியாளர்கள் மாதிரி இப்போதும் இல்லை. மோசமான ஊடகவியலாளருக்கு உம்மை உதாரணம் காண்பிக்கலாம். உங்களுக்கு கம்யூனிஸ்டுகளைப் பற்றி பேச அருகதை கிடையாது.  எங்கள் மகத்தான் தலைவர் தோழர் என்.எம்.சுந்தரம் சொல்வது போல பணத்திற்காகவும் விருதுகளுக்காகவும்  நீரெல்லாம் பேனாவை வாடகைக்கு விடும் வியாபாரி”  என்று சூடாகவே பின்னூட்டம் எழுதினேன்.

 

அவருக்கு கோபம் பொத்துக் கொண்டு வந்து விட்டது.

 “என்னை வசைபாடுவது பதிலாகாது. நான் ஊடகத்தலைமையில்  இருந்தவரை எந்த அரசிடமிருந்தும்  விருது பெறவில்லை”

 என்று அவர் சொல்ல

 “நான் வசை பாடவில்லை. உங்களைப் பற்றிய உண்மையைச் சொன்னேன். கம்யூனிஸ்டுகளை விமர்சிக்கும் அருகதை உங்களுக்கு கிடையாது என்று மீண்டும் அழுத்தமாக வலியுறுத்துகிறேன். உத்தமர் போல வேடம் போட வேண்டாம். உலகிற்கு உங்களைப் பற்றி நன்றாக தெரியும்”

 

என நான் திருப்பி கொடுக்க

 மூத்த்த்தவர்  மீண்டும் பதுங்கி விட்டார். நீண்ட நாட்களாக கண்ணில் படாமல் தப்பித்துக் கொண்டிருந்தவர் வசமாக சிக்கிய போது எப்படி வாய்ப்பை இழப்பது, அடிக்காமல் இருப்பது.

 “வார்டன்னாலே அடிப்போம்” என்பது போல மாலன்னாலே அடிதான்.