இது ஒரு ஜாலியான பதிவு.
மறந்து போச்சே…
வாயிருந்தும்….
சொல்வதற்கு…
வார்த்தையின்றி… தவிக்கிறேன்
பின்னூட்டங்கள்.
கிளியைப் புடிச்சு கூண்டில் அடைத்து பாடச் சொல்லுகிற உலகம்..
வாய்மொழியும் எந்தன் தாய்மொழியும் இன்று
வசப்படவில்லையடி...
வயிற்றுக்கும் தொண்டைக்கும் உருவமில்லாதொரு உருண்டையும்
உருளுதடி...
கண்மணியே பேசு, மௌனம் என்ன கூறு
உன்னை எண்ணிப் பார்க்கையில் கவிதை கொட்டுது,
அதை 'பேச' நினைக்கையில் வார்த்தை முட்டுது
மெளனமான நேரம்...
ஊமை நெஞ்சின் ஓசைகள்
காதில் கேளாதோ?
நான் பேச வந்தேன்
சொல்லத்தான் ஓர் வார்த்தை இல்லை
பொத்தி வச்சா அன்பு இல்ல
சொல்லிப்புட்டா வம்பு இல்ல
சொல்லத்தானே தெம்பு இல்ல
இன்ப துன்பம் யாரால !!!
கொடியிலே மல்லியப்பூ மணக்குதே மானே
எடுக்கவா தொடுக்கவா துடிக்கிறேன் நானே
ஏன் எனக்கு மயக்கம்
ஏன் எனக்கு தயக்கம்
ஏன் எனக்கு இந்த உறக்கம்
மௌனமே ஜாடையால் ஒரு வார்த்தை பேச வேண்டும் .
ஊமைப்பெண்ணொரு கனவு கண்டாள்,
அதை உள்ளத்தில் வைத்தே வாழ்ந்திருந்தாள்
நீ... சொல்லாவிடில்.. யார்.... சொல்லுவார் நிலவே..
சொல்லாதே யாரும் கேட்டால்
ReplyDeleteசொல்லாமதானே மனசு தவிக்குது
ReplyDeleteSangi mangi sangi mangiyae. . .
ReplyDelete