தமிழ் இந்து வெட்டிய "தகப்பன்சாமி"

 

எங்கள் தஞ்சைக் கோட்டத்தோழரும் தமுஎகச துணைப் பொதுச்செயலாளருமான தோழர் களப்பிரன் எழுதிய கட்டுரையை இங்கே பகிர்ந்து கொண்டுள்ளேன்.

நேற்றைய தமிழ் இந்து வெளியிட்ட கட்டுரையில் வெட்டப்பட்ட பகுதிகளை ப்ரௌன் நிறத்தில் கொடுத்துள்ளேன்.

சங் பரிவாரம் பற்றிய பயமோ, கரிசனமோ, சில முக்கியமான பகுதிகள் வெட்டப்பட்டுள்ளது.

நவம்பர் 14 ம் தேதியன்று ஜவஹர்லால் நேரு பற்றிய கட்டுரையை வெளியிட மறுத்த அனுபவம் தோழர் களப்பிரனுக்கு நேர்ந்துள்ளது. இந்த கட்டுரை பிரசுரமானதற்கு அதிலே மகாத்மா காந்தி குறித்த விமர்சனங்களும் உள்ளது கூட காரணமாக இருக்கலாம்.

ஆனாலும் கூட அண்ணல் அம்பேத்கரை மகாத்மா காந்தியின் தகப்பன்சாமி என்று சொல்லும் வரி நீக்கப்பட்டுள்ளது. தலைப்பிம் கூட மாற்றப்பட்டு விட்டது. ஒருவேளை இதுவும் ஒரு வகை தீண்டாமையோ.

*அம்பேத்கர் எனும் தகப்பன்சாமி*

- களப்பிரன் Kalapiran Kalam

(நன்றி: இந்து தமிழ் திசை 30.01.2025)

இன்று வெளிவந்துள்ள கட்டுரையின் முழு வடிவம்

காந்தியடிகள் படுகொலை செய்யப்பட்ட நாளில் அம்பேத்கர் குறித்து ஏன் பேசவேண்டும்? தன் வாழ்நாளின் கடைசி நிமிடம் வரை காந்தியடிகளுடன் மாறுபட்ட கருத்துக்கொண்டிருந்த ஒருவர் குறித்து இந்நாளில் பேச என்ன இருக்கிறது? காந்தியடிகளை மகாத்மா என்று ஏற்றுக்கொள்ளாதவர் அம்பேத்கர். காந்தியடிகளும் அம்பேத்கர் கருத்துக்கு எதிராக தனது இதழ்களில் தொடர்ந்து பதில் எழுதிக்கொண்டே இருந்தார். இப்படி இவர்களுக்குள் இருந்த பல முரண்பாடுகளை சொல்லிக் கொண்டே போகலாம். ஆனால் காந்தியடிகள் வாழ்க்கையில் நடைபெற்ற மிக முக்கியமான மனமாற்றங்களுக்கு அம்பேத்கர் எந்த அளவிற்கு தாக்கம் செழுத்தினார் என்று பார்த்தோமானால், இவர்களுக்குள் இருந்தது பகை முரண் அல்ல என்பது நன்றாகத் தெரியும்.

*தீண்டாமைக்கு எதிரான தலைவர்*

1948 ஜனவரி 30ல் காந்தியடிகள் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டதற்கு முன்பாக அவரைக் படுகொலை செய்ய ஏழு முறை முயற்சிகள் நடைபெற்றுள்ளது. அந்த ஏழு முயற்சிகளும் காந்தியடிகளுக்கும் அம்பேத்கருக்கும் நடைபெற்ற பூனா ஒப்பந்த உரையாடலுக்குப் பின்பே நடைபெற்றது. காந்தியடிகள் ஆப்ரிக்காவில் இருந்த காலத்திலிருந்தே தீண்டாமைக்கு எதிராக குரல் கொடுத்துவந்தவர் தான். தன் மனைவி கஸ்தூரிபாயை கொண்டு ஒரு ஒடுக்கப்பட்டவரின் மலச்சட்டியை சுமக்கச்சொல்லும் அளவிற்கு தீண்டாமைக்கு எதிராக சொந்த வாழ்வில் இருந்தவர் தான். 1915ல் இந்தியா வந்த பிறகு அகமதாபாத்தில் அவர் தொடங்கிய ஆசிரமத்தில் ஒடுக்கப்பட்ட சாதியை சேர்ந்த ஒரு குடும்பத்தை தங்கவைத்தார். அதற்காக காந்தியடிகளை வைணவப் பிரிவினர் ஊரை விட்டே ஒதுக்கி வைத்தனர். அவர் ஆசிரமத்திற்கு நிதி கொடுத்தவர்கள் தங்கள் நிதியை நிறுத்திக்கொண்டனர். ஆனாலும் காந்தியடிகள் தன் ஆசிரமத்தை தொடர்ந்து நடத்தினார்.

”தீண்டாமை ஒரு பாவகரமான செயல். அதைப் பின்பற்றுகிற நீங்கள் எல்லாம் இந்து மதத்தின் ஜெனரல் டயர்கள்” என்றும், “நாம் ஆங்கிலேயரிடம் இருந்து விடுதலை பெறப் போராடுகிறோம். பெரும்பான்மை மக்களைச் சமமானவர்களாக நடத்தாமல் தீண்டாமைக் கொடுமையால் பிரித்து வைத்திருக்கும் வரை நமக்கு சுயராஜ்ஜியம் சாத்தியமே இல்லை” என்றும் 1920களிலேயே அதுவும் காங்கிரஸ் மாநாடுகளில் நின்று கொண்டு கடுமையாக பேசியவர் தான் காந்தியடிகள். ஆனாலும் சாதிய அமைப்பு குறித்தும், இந்துமத புனிதம் குறித்தும் காந்தியடிகளுக்கு இருந்த பார்வை மிகப்பழமையானவை. அப்போதெல்லாம் காந்தியடிகளின் இக்கருத்துக்கு எதிராக யாரும் வீதியில் இறங்கி போராடவில்லை.

*கிளம்பிய எதிர்ப்பு*

1932 பூனா ஒப்பந்தத்தை ஒட்டியும் அதற்கு பின்பும் அம்பேத்கருடன் நடைபெற்ற உரையாடல்கள் காந்தியடிகளிடம் பெரும் மனமாற்றத்தை ஏற்படுத்தியது. அதுவரை தீண்டாமைக்கு எதிரான கருத்துக்கள் இவரின் தனிப்பட்ட கருத்துக்களாகவே பார்க்கப்பட்டது. அம்பேத்கருடனான உரையாடலுக்குப் பின் அது ”ஹரிஜன இயக்கம்” என்று தேசிய இயக்கத்தின் வேலைத் திட்டமாக மாறியது. தீண்டாமைக்கு எதிராக காந்தியடிகள் தொடர் சுற்றுப்பயணம் செய்யத் தொடங்கி அது சூராவளியாக வீசத் தொடங்கியவுடன், அவருக்கு எதிராக இந்துமகா சபையினரின் கருப்புக் கொடி ஆர்ப்பாட்டம், மலத்தை எடுத்து அவர் மீது வீசுதல் என்று எதிர் இயக்கத்தை தொடங்கினார்கள். முதல் முறையாக இந்தியாவில் காந்தியடிகளுக்கு எதிரான இயக்கம் தீவிரமடைந்தது அப்போது தான். அதன் உச்சமாக 1934 ஜுன் 25ல் புனாவில் அவர் சென்று கொண்டிருந்த கார் மீது குண்டு வீசி, அவரை கொலை செய்யும் முதல் முயற்சியை தொடங்கி வைத்தார்கள். அம்பேத்கரை காந்தியடிகள் சந்தித்து உரையாடாமல் இருந்திருந்தால் இந்த முதல் கொலை முயற்சியே நடந்திருக்காது.

ஆனாலும் காந்தியடிகளின் தீண்டாமைக்கு எதிரான இயக்கம் சுனக்கமில்லாமல் தீவிரமடைந்தது. கோவில் நுழைவுப் போராட்டம், தலித் அல்லாதோர் தலித்துகளை சாதிமறுப்புத் திருமணம் செய்து கொண்டால் மட்டுமே அவர்களை ஆசிர்வதிப்பது என்று அவர் பணி இன்னும் வேகமெடுத்தது. ”இந்து மதத்தின் புனிதத்தை நீங்கள் கெடுக்கலாமா?” என்று காந்தியடிகளை நோக்கி வீசப்பட்ட கேள்விகளுக்கு “என்னுடைய செயலால் இந்து மதம் அழிந்தால் அழியட்டும். நான் கவலைப்படவில்லை. நான் இந்து மதத்தை காப்பாற்ற வரவில்லை. இந்து மதத்தின் முகத்தை மாற்றவே விரும்புகிறேன்” என்று கடுமையான பதிலைளித்தார். அவர் பேச்சின் சுடு தாங்காமல், “காந்தியையும் அவரைப் பின்பற்றுகிறவர்களையும் மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பில் இந்து இல்லை என்று குறிக்க வேண்டும்” என்று ஆங்கில அரசுக்கு கடிதம் எழுதினார்கள் அப்போதைய மடாதிபதிகள். இதன் தொடர்ச்சியாக காந்தியை கொலை செய்த அதே நாதுராம் கோட்சே 1944 மே மாதத்தில் புனே அருகே உள்ள பஞ்சாக்னி என்ற இடத்தில் காந்தியடிகள் மீது கத்தியால் குத்தி இரண்டாம் கொலை முயற்சியில் ஈடுபட்டார்.

*இவ்வாறு நடைபெற்ற தொடர் கொலை முயற்சிகளுக்கு, காந்தியடிகள் இந்துமத சனாதனிகளின் கருத்துக்களுக்கு எதிராக தீவிரமாக செயல்பட்டதே காரணமாகும். ஒரு முறை காந்தியடிகள், “கொலை முயற்சியிலிருந்து எனது உயிர் ஏழு முறை காப்பாற்றப்பட்டிருக்கிறது. நான் அவ்வளவு சீக்கிரம் இறந்து விட மாட்டேன். 125 ஆண்டுகள் வரை உயிர் வாழ்வேன்” என்று கூறினார். அதற்கு பதிலாக நாதுராம் கோட்சே தான் நடத்தி வந்த ”அக்ரனி” இதழில் “அதுவரை யார் உங்களை உயிருடன் விட்டுவைக்கப் போகிறார்கள் பார்ப்போம்” என்று வன்மத்தோடு பதில் எழுதினார். அதன் பிறகே 1948 ஜனவரி 30ல் அதே கோட்சேவால் காந்தியடிகள் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டார். அந்த அளவிற்கு காந்தியடிகளுக்கும் சனாதானிகளுக்கும் இடையே தீராப்பகையை தொடங்கிவைத்தது அம்பேத்கருடனான காந்தியடிகளின் உரையாடல்களே.*

ஆனாலும் காந்தியடிகளின் தீண்டாமை ஒழிப்புப் பணிகளை அம்பேத்கர் முழுவதும் அங்கீகரிக்கவில்லை. பல நேரங்களில் கடிந்தே சொல்லியுள்ளார். ”காந்தி ஒரு ஆச்சாரமான இந்து தான். இவரால் தீண்டாமை ஒழிக்கப்படாது. அமெரிக்காவில் கருப்பினத்தவர்களுக்காகப் போராடிய கேரிசன் போலல்ல காந்தி” என்றே விமர்சித்தார். ஆனால் மறுமுனையில் காந்தியடிகளோ, “டாக்டர் அம்பேத்கரின் விமர்சனத்தை என்னால் புரிந்து கொள்ள முடிகிறது. என் மீது துப்புவதற்கு கூட அவருக்கு உரிமை உண்டு. அனைத்து உயர் சாதி இந்துக்களும் தீண்டத்தகாதவர்களை நடத்துவது பாவம். நம் மீது காறி உமிழ்வதற்கு அவர்களுக்கு முழு உரிமை உண்டு. அதை செய்தால் நான் ஏற்றுக்கொள்வேன்” என்று பதிலளிக்கிறார். ஆனால் இவ்வளவு கணிவான பதிலை தன்னை எதிர்க்கும் சனாதனிகளுக்கு எதிராக காந்தியடிகள் ஒருபோதும் சொன்னதில்லை.

*காந்தி – அம்பேத்கர் உறவு*

இந்திய பாகிஸ்தான் பிரிவினைக்குப் பிறகு அம்பேத்கரை ஜின்னா தன் நாட்டிற்கு அழைத்தார். காரணம் அம்பேத்கர் 1946ல் அன்றைய வங்காள மாகனத்திலிருந்தே தேர்வு செய்யப்பட்டார். அது பாகிஸ்தான் வசமானது. ஆனால் காந்தியடிகள் இதில் தலையிட்டு அம்பேத்கரை மும்பை மாகாணத்திலிருந்து மீண்டும் தேர்வு செய்ய வலியுறுத்தினார். அதோடு அவரை இந்தியாவின் முதல் அமைச்சரவையில் இடம்பெறச் செய்ய வேண்டும் என்பதையும் தனது விருப்பமாக முன்வைத்தார். சனாதானிகளிடம் இருந்த பகை முரண் போல் ஒரு நாளும் காந்திக்கும் அம்பேத்கருக்கும் இடையே இருந்த முரண்கள் பகை கொண்டதாக இருந்ததில்லை.

காந்தியடிகளைப் பொறுத்த வரையில் இந்திய விடுதலைப் போராட்டக் களத்தில் அன்றைக்கு இருந்த நேரு, நேதாஜி, அம்பேத்கர், பிசி ஜோசி என்ற எல்லோருமே அவரின் பிள்ளை வயது உடையவர்களே. அதனால் ஒரு தந்தையின் முறுக்கோடே அவர் எல்லோரிடமும் நடந்துகொண்டார். தான் எடுத்த முடிவில் ஒருநாளும் அவர் பின்வாங்கியது கிடையாது. சில பிள்ளைகள் அவர் பேச்சை கேட்கும். சில பிள்ளைகள் அவரோடு முரண்பட்டு நிற்கும். ஆனாலும் அவர் தனது முடிவை முரண்படும் பிள்ளைக்காக மாற்றிக் கொண்டதேயில்லை. அதற்காக வருத்தப்பட்டதுமில்லை. ஆனால் ஒரே ஒரு பிள்ளை அவரின் மனசாட்சியை தூங்கவிடமால் செய்தது. அந்தப் பிள்ளை அண்ணல் அம்பேத்கர். அந்தப் பிள்ளைக்காகவே அவர் பல நேரங்களில் மனம் மாறினார். நம்மூரில் தந்தைக்கு அறிவுரை சொல்லும் பிள்ளைக்கு தகப்பன் சாமி என்ற பெயர் உண்டு. காந்தியடிகள் வாழ்வில் அவருக்கான தகப்பன் சாமி அண்ணல் அம்பேத்கர் தான்.