கிரிக்கெட் ஒன்றும் எனக்கு பிடித்தமான விளையாட்டல்ல. முழுக்க முழுக்க துட்டு பார்ப்பதற்காக செட்டப் செய்யப்பட்டதாகவே பெரும்பாலான போட்டிகள் அமைகிறது என்பது பரவலான விமர்சனம். அந்த காலத்தில் அடிமைகளை ஏலம் விடுவது போல விளையாட்டு வீரர்களை ஏலம் விடும் ஐ.பி,எல் முறை வந்த பின் வெறுப்புதான் அதிகமானது. அதனால் பிடித்தமான அணி என்று எதுவும் கிடையாது. எரிகிற கொள்ளிகளில் எல்லாமே அடுத்தவர்களை எரிக்கும் கொள்ளிதான்.
ஆனால் இந்த முறை கிரிக்கெட் உலகக் கோப்பையை பாகிஸ்தான் வெல்ல வேண்டும் என்று விரும்புகிறேன். அதற்கு வாய்ப்பெல்லாம் உண்டா என்பதெல்லாம் எனக்கு தெரியாது. ஆனால் இறுதிப் போட்டியில் பாகிஸ்தான் விளையாட வேண்டும்.
அதுவும் டிமோ ஸ்டேடியத்தில் டிமோவின் முன்பாக இறுதி ஆட்டத்தில் இந்தியாவை வெல்ல வேண்டும். விளையாட்டின் வெற்றியை தேச பக்தியாக பார்க்கும் மூடன் அல்ல நான்.
ஆனால் ஜெய்ஸ்ரீராம் கோஷ்டி செய்யும் அளப்பறைகள், அதிலும் நேற்று பாகிஸ்தான் தென் ஆப்பிரிக்காவிடம் தோற்ற பின்பு ரொம்பவே அதிகமாகி விட்டது.
அந்த மத வெறியர்கள் வாயடைத்து நெஞ்சடைத்து வெறுப்பாக வேண்டும். அதற்காகவாவது பாகிஸ்தான் ஜெயிக்க வேண்டும்.
பிகு: மேலே உள்ள படம் 1992 உலகக் கோப்பையை பாகிஸ்தான் வென்ற தருணம்.
பிகு 2 : டிமோ ஸ்டேடியத்தின் தன்மை குறித்து ஒரு காணொளி பார்த்தேன். அது நாளை
first of all let me state that i am not your so called sanghi. but i dont like a country which encourages terrorism to fight his neighbouring peace loving nation. pakisthaan will not play
ReplyDeletein the final. so where is the question of winning the cup?